Zaferi bize yâr etmediler. Onu usulca sıradan kadın mutluluğuyla takas ettiler. Zaferi bizimle bölüşmediler. Ve bu inciticiydi... Anlaşılmazdı...Çünkü cephede erkekler bize mükemmel davranıyorlardı , hep koruyup kollayarak; barış zamanında kadınlara böyle davrandıklarını görmedim.
Acıya kulak veriyorum... Geçmişin kanıtı olan acıya. Başka da bir kanıt yok, başka kanıtlara güvenmiyorum. Sözcüklerin bizi hakikatten uzaklaştırdığı çoktur.
Kadınlar neyden söz ederlerse etsinler şu fikri akıllarından çıkarmıyorlar: Savaş öncelikle cinayet, sonra agır bir iştir. Sonra da dışarıdan hayattır; şarkı söyleyen, aşık olunan, saçların bigudilere sarıldığı.