Hegel'in köle-efendi diyalektiği bir ölüm kalım savaşını betimler. Daha sonra efendiye dönüşen taraf ölümden korkmaz. Özgürlük, tanınma ve egemenlik arzusu onu çıplak yaşam derdinden kurtarır. Gelecekteki köleyi Başka'ya tabi olmaya iten ölüm korkusudur. Köleliği, ölüme tercih eder. Çıplak yaşama sarılır. Bu mücadelenin sonucunu belirleyen tarafın fiziksel üstünlüğü değildir. Daha çok, "ölme becerisi" belirleyicidir.