Bir Şaman öğretisi şöyle der.
Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz..
Nehirler kendi suyunu içemez..
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez..
Güneş kendisi için ısıtmaz..
Ay kendisi için parlamaz..
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz..
Rüzgar kendisi için esmez..
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz..”
Doğanın anayasasında ilk madde şudur..
Herşey birbiri için yaşar..
Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur.
Eski çağlardan süre gelen anlayıştı bu.
Bütünlüğü anlatırdı..
Özü iki cümleydi..
“Ben biz olduğumuz zaman ben olurum.”
“Ben, ben olduğum için sen, sensin.”
Zihnimiz sürekli bir zaman yolculuğunda. Bazen geçmişe gider ve "keşke" leri sakız gibi çiğner durur, bazen de geleceğe gider ve "acaba" ları çözmeye, kontrol altına almaya çalışır. Bunu yaparken "burada ve şimdi" yi ihmal eder. Oysa gerçek olan "burada ve şimdi" dir. Geçmiş ve gelecek ile ilgili pişmanlık ve kaygılarımızdan kurtulduğumuz ölçüde özgürüzdür.
Doç.Dr. Serdar Nurmedov