Maliyeti topluluğunu kaybetmekse eğer, kimseden fikrini değiştirmesini bekleyemezsiniz.Onlara gidebilecekleri yeni bir yer vermelisiniz.Sonucu yanlız kalmak olacaksa, kimse dünyagörüşünün parçalanmasını istemez.
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat'ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz,düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz,ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarındadır,
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.
Çünkü hayat geriye dönmez,dünle de bir alışverişi yoktur.
Siz yaysınız,çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu,sonsuzluk yolundaki hedefi görür
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin
Çünkü okçu,uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.
Həyat bəzən belimizdə daşıdığımız yüklərlə dolu ola bilər.Başqalarının gözləntiləri ,keçmişin izləri, məsuliyyətlər.Düşün artıq ,nə qədər uzun müddətdir daşıyırsan o yükləri? Hər biri səni nə qədər yorur, nə qədər çətin vəziyyətə salır.Bəlkə də artıq o yüklərdən xilas olmağın zamanı gəlibdir.
"Əgər zehnimiz bizim göy üzümüz olsaydı ,duyğularımız və düşüncələrimiz göy üzündən gəlib keçən bulutlar olardı."
Nə gözəl bir cümlədir elə deyilmi.?
Gün içərisində fərqli duygu və düşüncələrimiz olur.Bəzən incinirik ,bəzən incidirik. Xoşbəxt oluruq , bəzən hər kəsə və hər şeyə öfkələnirik ,darıxırıq , bəzənsə hər şeydən və hər kəsdən uzaq qalmağa çalışırıq.Normal insani duygularımız.Günün sonunda düşündükdə isə ,həyat bizə hər şeyi sunur , kontrolumuz altında olan hər şeydən sorumlu bizik. Bəzi şeyləri dəyişəcək olanda bizik, olanı qəbul edəndə. Kontrolumuz altında olmayan şeylər üçün isə aşırı düşünmək, onun üçün stresə girmək ,günümüzü məhv etməyə dəyməz.Çünki bu günün təkrarı yoxdur.
Kayıp, bir son değildir.Onun farkına varıp tecrübe etmek önemlidir çünkü kaybın kendisi zamanla her ana hakim bir korku olmaktan çıkıp, katlanılır bir üzüntüye dönüşebilir.