Gövercin Aysu
@Aysug
Anlatacak bir şey mi yaşadık sanki ?
Food engineer
27 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
O gece tüm beklentilerimi bir kağıda yazmıştım ve onu katlayıp cebime attım.Gecenin soğuğunda yürürken karanlıkta kaybolan ruhumun tek tesellisi,bedenimin yarım yamalak gölgesiydi.Giden her şeye dur demek istiyordum.Ayaklarıma bile!Gerçekleşmesi için berrak bir suya attım kağıdı ve bakışlarımı gökyüzüne çevirip,umutlarım hep yanımda kalsın diye yalvardım.Sonuçta dileklerimi cebime alıp,yürümüştüm bu yolda ve devamı da öyle olmalıydı.
Aradan birkaç soğuk gün daha geçti ve o gün anladım hissizliğin ne olduğunu.
Hissizlik;giden hiçbir şeye dur dememekti.
Zamana da izin verdim artık benden ne isterse alabilirdi .Kırgın ve ya üzgün değildim.Burada mutluluk ya da huzur da bulamazdınız.Tek çarpacağınız şey bir masa olabilirdi .Masanın ucunda da tek bir doğru vardı :
Bıkmaktan bile yorulmak..Önüme ısıtılarak dahi konulmamıştı.Buz gibi soğuk ve mecburiyetten yemeniz gereken bir yemek gibiydi.İşte o gece zehirlendiğimin bile farkına varmamıştım.Derin bir uykuda gözümün önünden geçen uçurtmaları sayıp kaydırağın bir ucunda oturuyordum sadece..Uçurtmalar uçuyor ve ben izliyordum.Kaysam yere çakılacak gibiydim, işte sırf bu yüzden sabaha dek orada bekledim...
Bir çocuğun dileğini yerine getirmeyen Tanrı’nın ne gibi bir mazereti olabilir ?
Babası ölmüş bir kız Kanadı kırık bir kuştur.Uçmayı bilir de Uçamaz.Bir kız ağlarsa yeryüzünde kim gülebilir ?
Okur Takip Önerileri
Teninin çıplak kalması mı daha güçtür,ruhununki mi ?
Sayfa 215Kitabı okudu
Sürekli geçmişle yaşamak,bugünden umudu kesmek,bir tür yaşarken ölmek değil midir ?
Sayfa 31 - Doğan kitapKitabı okudu
246 syf.
·
Puan vermedi
Kalbim ; yol olduğun insanlara yol verdiğin için şu anda kırgınsın ama hayatın nihai tecrübesi oldu bu sana.sana sımsıkı sarılıyorum ve söz veriyorum asla pes etmeyeceğiz ve her ne olursa olsun senin sesini dinlemeden adım atmayacağım.içimden geçeni hep olur kılacağım.şimdi iyi ses ver bana:biz hep iyi olacağız bir daha asla kırmayacak kimseler bizi.gökyüzümüzdeki uçurtmalar yeryüzüne inmeyecek ve içimizdeki uçsuz bucaksız kaybolma hissiyatı ile gideceğiz bir yerlere.kim bilir belki bir noktada huzur buluruz.bulamazsak da yalnız değiliz en azından der hayatı tamamlarız
beni nereden yakalayacağını o kadar iyi biliyordu ki ...Yakaladı da .
İşin kötüsü nereden vuracağını da bir o kadar iyi biliyordu ki; yüzümü yerden kaldırıp,suratına bakarak son kez derinlemesine nefes alamadım..kesildi.Kayboldu.karanlık.Ekşi..Erik kadar ekşi...
‘’Hadsizlik ,insanın verdiği tavizlerin gönüllü muhataplığıdır.’’
Sayfa 30Kitabı okudu
Sözcükler, gece vakti bile yatağımda beni uyandırdılar.
Sözcükler tavana kendilerini resmettiler.
Zihnimdeki hatıra sayfalarında kendilerini yaktılar.
Ertesi gün uyandığımda,yırtık bir kağıt parçasının üzerine sözcükleri aktardım ve bence,dünya o sabah renk değiştirdi.
Sayfa 23Kitabı okudu
