Silas' ın dudaklarının kenarında bir gülümseme, hüzün ya da sadece gölgelerin bir oyunu olabilcek bir kıvrım vardı.
"Öyleyse, hoşçakal Silas."
Bod küçük bir çocukken yaptığı gibi elini uzattı ve Silas fildişi rengindeki soğuk eliyle onu tutup yavaş yavaş salladı.
"Hoşçakal Nobody Owens. Senin koruyucun olmak bir şerefti."
Sayfa 267Kitabı okudu
Ben de hâlâ eski çayırda papatyalardan zincir yapan küçücük bir şey olduğum zamanlardaki gibi hissediyorum. Sen daima sensindir, bu değişmez. Sen her zaman değişirsin ve bu konuda yapabileceğin hiçbir şey yoktur.
Sayfa 261Kitabı okudu
Bod, Scarlett'ın uzaklaşmasını izledi; onun arkasına döneceğini, gülümseyeceğini ya da gözlerinde korku olmaksızın kendisine bakacağını ümit etti.
Ama Scarlett dönmedi. Sadece yürüp gitti :(
Sayfa 252Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Korku bulaşıcıdır. Ona yakalanabilirsiniz. Bazen, korkunun gerçeğe dönüşmesi için birilerinin korktuklarını söylemesi bile yeterlidir.
Sayfa 166Kitabı okudu
Bir şey oluyordu, Bod bundan emindi. Onu soğuk kış havasında, yıldızlarda, rüzgârda, karanlığın içinde hissediyordu. O, uzun geceler ve geçip giden günlerin ritminde vardı.
Sayfa 130Kitabı okudu
O öfkeli ya da daha kötüsü, hayal kırıklığına uğramış kara gözlerin düşüncesi bile onu utanca boğuyordu.
Sayfa 109Kitabı okudu
"Bana eds deme richie biliyorsun ki bu takma addan nefret ediyorum"
