Ey Domaniç kadını, nerede yaşayıp nerede öldüğünü hala öğrenemediğim büyük kadın! sen de bunlardan biriydin. insanların yüzünü kızartan çirkinliklerden, vicdan azaplarından uzak yaşadın. şu bir avuç torağından başka bir köşesini tanımadığın vatan uğruna ne sonsuz azaplar çektin. bir tanecik yavrunu elinle yerlere serdin. "onu kandıranlar kabahatli." demedin, affetmedin. çünkü vatan senin gözünde en kıymetli şeydi! o tertemiz dağlar başında, tertemiz duygularla geçen hayatın, her sevgiden üstün olarak yalnız vatan, millet sevgisi taşımıştı
Sayfa 72
bir ömrün sonunda verilecek hesabı olmamak; insanlığın karşısında açık alınla çıkabilmek ne eşsiz mutluluk...
Sayfa 69
maddi hayat vasıtalarının bolluğu, lüks ihtiyaçlarının çokluğuyla insanlar hangi saadete erdi? bir kısım insanın bu tükenmez ihtiyacını temin için, şüphe yok ki bir başka kısım aç kaldı. bu mavi gök altında, bu yeşil yer üstünde herkesin rahatça yaşamaya hakkı varken; neden bir yanda dökülüp taşan sofralar ve neden öbür bir yanda bir kuru ekmek bile bulamayanlar?
Sayfa 68
Okur Takip Önerileri
hiç sönmem, sanırdım. bulutta düğün var deseler, tırmanıp çıkmak isterdim; meğer insan nasıl da kendinden geçermiş!..
Sayfa 61
yaşamaları, duraksız bir didinmeden başka bir şey değildi
Sayfa 58
işte hep bu büyük şehir derdi, bu çıktığımız yeri beğenmemek, kendimizi oraya layık bulamama illeti! ya geride kalanlar? onlar bizden değil mi? yalnız kendimiz! korkunç bir benlik...
Sayfa 58
bir köyde çalışmak, bir eser koymak değil midir? hem de ne güzel ne canlı bir eser..
Sayfa 57
Köyden gelip şehirde okuduktan sonra tekrar köye dönmek istemeyenleri bu büyük şehir hastalığından korumak için, onlara kendi doğup büyüdükleri yeri yükseltmek zevki, gururu aşılanmalıdır
Sayfa 57
hissettiğim heyecan beni ayakta tutuyor... günde bir hurma ile yaşayanların; silahsız, düşmanla çarpışan kahramanların; korkusuz ölüme atılan kahramanların gönüllerindeki tılsıma şimdi bir kat daha inanıyorum
Sayfa 51
galiba dedim, savaş köylüler için bir fedakarlık değil, tabii bir şey! onu biz şehirliler gözümüzde büyütüyoruz. onlar daha dün yediklerini, ne içtiklerini unutmuş gibi.. ne için vuruştuklarını, nasıl vuruştuklarını kanlarını, canlarını niçin harcadıklarını da unutuyorlar
Sayfa 46
bir ideal uğruna insan nelere katlanmaz, dedim.
Sayfa 42
Dillerde, gönüllerde her gün biraz daha canlı, biraz daha kutlu bir destan olarak çığlar gibi büyüyüp yaşaması gereken bu acı ve ibretlik olay, anaların beşikteki çocuklarına ninni yaparak söyleyecekleri bu vatan masalı, nasıl olur da geçen yılların karanlığında sönüp kalır
Sayfa 38
Anadolu.. Baştan başa şiir Anadolu..! küçüklüğümde güzelliği, saflığı, tehlikeler dolu uçurumlu yolları, efsaneleriyle gözlerimde canlanan memleketin, bütün bu ömrümde hasretini çektim. fırsat bulduğum her fırsatta Anadolu'ya koştum.
bu defa da olduğu gibi... onun ruhu hep böyle yanıktır dedim
Sayfa 30
Bir kadın, bir tane oğlunu vatana hıyanet etti diye ,bir kurşunla yere seriyor. Bu ne yüksek bir vatan bağrıdır! bunu yaparken zavallı ana, ne sonsuz acılar çekmiştir; sonra hayat onun için nasıl sürdürülemez bir yük olmuştur!
Sayfa 28
Bir kitabı okumayı düşünüyor
