Tanrı mutlak tatmindir. Hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey beklemiyor, hiçbir şey fark etmiyor, hiçbir şeyi reddetmiyor ve hiçbir şeyle ilgilenmiyordu. Yaşamı öyle eksiksizdi ki buna yaşam denemezdi. Tanrı yaşamıyordu, sadece vardı.
İnsanoğlu yaşamının akışı içerisinde en kötü, en zehirli duygularını ayağa kaldıran sakat ilişkilerini ve kendi kendini baltalayıcı durumları tekrar tekrar yaratarak neden aynı yıkıcı deneyimleri yaşamakta ısrar eder?
Tuhaf bir biçimde olsa da orada, bu durumlar içini tekrar tekrar yaksa da sağ olmanın ateşini hisseder.