Hepimiz vahşiye özlemle doluyuz.Bu özlemin kültürel olarak onaylanmış pek az panzehiri var.Bize bu tür bir arzudan utanç duymamız öğretildi.Uzattığımız saçlarımızı duygularımızı saklamak için kullandık.Ama Vahşi Kadın'ın gölgesi gündüz ve gecelerimiz boyunca pusuya yatmış bir halde hâlâ varlığını sürdürmekte.Nerede olursak olalım, arkamızda tırıs giden bu gölge kesinlikle dört ayaklı.
Bir şair demiş ki sonra , güzellikten bahset bize!
Şöyle cevaplamış:
Nerede ararsınız, nasıl bulursunuz güzelliği , yolunuz yordamınız güzelliğin kendisi olmadıkça ?