Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Sıla
Sıla
@Bilmemkim_
Hayat boyu öğrenci.
28 Ocak 2004
1087 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Mahşer, Peyami Safa’nın 1920’li yıllarda basılan kitabıdır. Edebî açıdan “Yalnızız, 9. Hariciye Koğuşu” kitaplarıyla yarışacak ustalıktadır fakat anlam veremediğim şekilde az bilinir ve diğer kitapları kadar övgüye layık görülmez. Şişirilmiş ve edebî zenginlikten yoksun günümüz kitapları arasında kaybolmuş okurlar için biçilmiş kaftandır.
“Bence borcunu ödemenin, gerçek kefaretin yolu da budur: Pişmanlığı iyiliğe dönüştürmek, şerden hayır çıkartmak.” (Kitabı özetleyen alıntı)
İlgi odağım Afganistan savaşı olmalıydı belki fakat çocukların şu acımasızlıkları kalbimi acıyla dolduruyor, gözümü kör ediyor.
Evin ağası ve hizmetçisi rolündeki iki süt kardeşin -Emir’in ve Hasan’ın- çocuklukları, beraber geçirilen günler, baş gösteren milliyetçilik; bombalarla, mayınlarla gözyaşlarıyla, korkuyla bütünleşen Afganlar, Hazarlar ve Afganistan anlatılıyor.
Hasan için dostluk öyle kutsal, fedakarlığa layık, göz yaşartıcı ki insan günümüz arkadaşlıklarıyla kıyas etmeden rahat edemiyor.
Kitabı sonlandırınca filmini de izledim. Can alıcı bir kaç nokta sahnelenmemiş. Bana duyguyu aşılayamadı. İzlenmese de olur.
Spoiler verip tadınızı kaçırmak istemiyorum.
Dili duru ve akıcı. Nadir de olsa bazı sayfaları çabucak geçmek istedim. Beklentim daha fazlasıydı ama sonuçtan da memnunum.
İslamca geçinen, dışarının bozuk ahlakından kendini mütemadiyen uzak tutmuş Huzur Sokağı’nın gözde sakinlerinden genç Müslüman Bilal ve yaşamlarıyla Huzur Sokağı halkını tedirgin eden apartmanın sakinlerinden ay parçası gibi bir kızın -Feyza- gönüllerinin bağlanması, “farklı dünyaların insanları” olmalarından kavuşamamaları, yollarının sürekli kesişmesi, Feyza’nın Rabb’ine yönelip yıllar evvel ki halinden duyduğu utanç, kızı Hilâl’in başörtüsünden, namazından ötürü okulda çektiği ızdırap, Hilal’in yuva kuracağı adamın sürpriz bir isim oluşu vs. anlatılıyor.
Kitabın konusu pek tabiî iyi sayılır fakat “yalnızca kitaplarda olur” diyebileceğiniz o kadar çok hadise var ki. Yazar, gerçeklerden söz etmek yerine hayal dünyasını açıyor bizlere. Ben ise gerçeklik payı yüksek olaylar okumak istiyorum. Bilal ve Feyza’nın dokunduğu herkes Müslüman oluyor. Feyza ne yaşarsa yaşasın karşısında tesadüfen âşıkları yer alıyor, Bilal Feyza’ya kavuşmayı sürekli saniyelerle kaçırıyor. Sanki dünyada salt Bilal, Feyza, Doktor Celil, Bilal’in oğlu Nusret varmışçasına hep karşılaşıyorlar. Zaten kitabı okursanız ki bence okumayın neyden bahsettiğimi anlayacaksınız.
Atlanmaması gerekilen bir diğer konuysa makyaj yapan, örtünmeyen her kızın kendini teşhir ettiği, fahişe olduğu, romanların lüzumsuz olduğunun söylenmesi. Bu konular beni hayli bunalttı.
608 sayfa için değmez. Bence “okunmamalı”
Okur Takip Önerileri
“Açsanız ot yiyin!”
Hakir görülen, ölüme terk edilmiş, bastırılmış Fransız halkı teşkirimesai ile soylu halkı giyotin’in namütenahi sırasına dahil eder ve günlük 200 kelle hedefi koyar. “Acı ve ümitsizlik, müthiş bir güç barındırır içinde.” Salt bu hedefi gerçekleştirmek adınaymışçasına kurunun yanında yaşta yanar misali onca günahsız insanın yaşamı; nevrotik, haleti ruhiyesi alt üst olmuş halkın vicdanına bırakılır. Bu vicdandan medet umanlardan biri de Charles Darnay’dir. Darnay’in karısı Lucie’ye “işte saf aşk budur!” dedirtecek hami, diğerkâm, fedakar bir aşıktır Carton. Kendinden geçti de Lucie’den geçmedi.
Okuyacağınız sürükleyici, realist, tarih ve aşk barındıran bir klasik arıyorsanız durmayın, ekleyin listelerinizin en başına.
Dergi okumak pek huyum değildir fakat ambalajı itibariyle diğer dergilerden farklıydı, anlık bir kararla aldım. Sanıyorum fazla okuyucuya sahip bir dergi değil.
“Novella” kısımları kendine çekiyor ve ilgiyi hakediyor fakat “eleştiri” kısımları bunaltıcı; “söyleyişi”ler sıradan, eksik tarafları varmış gibi. “Yanlış okumalar” kısmı ise mâlumatlar içeriyor fakat bana çoğunlukla muğlak geldi. “Post Kitap” kısmında 12 kitap önerisi hayli fazla ve âfâki fikrimce.
Öyküler hatrına sarfınazar etmedim.
Gorki’nin kendi hayatından esinlenerek yazdığı kitaplar arasında yer alır “Çocukluğum”
Babasını kaybetmiş, annesinden de fazla ilgi görmeyen bir çocuktur Leksey. Önceleri birbirini sevmeyen, koskoca bir ailenin parçasıyken sonraları yanında yalnızca büyükannesi ve büyükbabası kalır. Büyükannesinin masalları, merhametli Tanrısı, büyükbabasının öğütleri, dayakları, annesinin artık ona huzur vermeyen ziyaretleri, dostları, alt sınıfın sert dünyası derken gözümüzün önünde nevşünema bulur Leksey.
Olaylar alelade olsa da anlatımdan kaynaklı sıkılmıyor ve nasıl ilerlediğinizi anlamıyorsunuz bile. Betimlemeler tasavvur etmenize çok yardımcı oluyor.
Mâbud’a şart koşan, zalim, habis, mütegallibe Sancak Bey’i Paşa’nın karşısında el ele olan halk ve bağımsız olabilme isteklerini tetikleyen, onlara fırsat tanıyan Muhtar Bey ve İsmet’in ayrılığı tiyatro eserine konu oluyor.
Vermek istediği düşünce kıymetli. Sıkmıyor fakat dimağımda kalıcı olabileceği bir yönü de yok kitabın. Çerez niyetine okunabilir.
Klasikler ve romanlardan sonra temayül ettiğim kitapları peyderpey okumaya mesul hissediyorum kendimi. Artık memleketle alakadar kitapları okumalıyım, bilinçli bir vatandaş olabilmek adına.
Girizgâhta zihnim kısmen hercümerç oldu. Bu kitabı anlama olgunluğuna erişip erişmediğime karar verememiştim fakat şimdi “iyi ki okumuşum” diyorum. Fikir edindim, Türkçeme müspet katkıları oldu ve bu tür kitaplar ürkütmüyor artık beni.
Neslin gidişatına, inkişafına nasıl katkıda bulunulabileceği, dubaracı cemiyetleri, ferdîn hür olup ruhun kudretini inkâr edenlerden olmaması gerektiğini, inkılâbı garpta değil, kendi tarihimizde aramamız lazım geldiğini Nurettin Hoca dile getiriyor: “Yeniliğin ve inkılâpçılığın gerçek mânası, kendi milli müesseselerimize asırlık olgunluğu kazandırmak olmalıdır; asırlar içinde elde edileni yıkıp devirmek, yok etmek değil.”
Bütün ümit biz gençlerdedir, gençliğin ise “imanı mübadele olunmuş; gerçek dünyası kalmamış; kalbi kurutulmuş, ümitleri boğazlanmış; korkusu çok, karanlığa katı; hayatı gayesiz, yuvası emelsiz, iradesi bedelsiz, zamanı değersizdir.”
Ruh cephesinde birbirimize yoldaşlık edip “şu fâni hayatımıza sonsuzluğun sahnesini getirmemizin” zamanı gelmiştir.
Kitabın konusu, müreffeh fakat kötürüm bir genç kızın kendisine acıyıp gününün bir kısımı ona ayıran subaya teskin edilmez şekilde aşık oluşu ve bütün gayesini, hayatını, tedavi sürecini subaya duyduğu namütenahi aşk üzerine kurmasıdır.
Karakterlerin duyguları dile üstadane şekilde getirilmiş.
Güzel bir kitaptı fakat merak ederek, heyecanlı okumadım. Sonu baştan belli gibiydi.
(sırf yazmış olmak istediğim için yazdığım bir inceleme.)
Yugoslavyadaki milliyetçilik akımının tezahürleri üzerine Sırplar ve Hırvatlar bağımsızlık elde eder. Kendini mücahit sanan, cehil, mütehakkim, dolduruşa getirilmiş halklar Bosna’nın nezih insanlarına, komşularının toprağına teveccüh ederler. Zebûn-ı esaret altında ezilir çoluk çocuk, genç, yaşlı.
Avrupa at gözlüğünü hiç eksik etmez gözlerinden.
“Bakma Avrupalıların öyle insan hakları havarisi kesilmelerine filan. Kendilerinden olmayana hiç merhametleri yoktur.”
Geriye vajinası parçalanmış analarımız, kızlarımız, yaşını dolduramayan kınalı kuzuların narin vücutları, beyhude pişmanlık, hercümerç edilmiş köyler, kentler, bir köşeye atılmış, ezilip büzülmüş, görmezden gelinen insanlık kaldı.
...Benim sizden kendim için
Hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
Kaat gibi yanan çocuk
Çalıyorum kapınızı
Teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
Şeker de yiyebilsinler
NHR
youtu.be/M60vCR0jtEs
Jack London hayal edilenin dışında bir Batı tasviri çizer gözümüzde. Üstelik eserin sanatçısı kendisi değil; yönetim, müreffeh, sefih halkın umursamazlığı, körlüğüdür. Ve bütün anlatılanlar martaval değil ne yazık ki!
Doğu yakası neresi?
Doğu yakası çaresiz bir babanın açlıktan ölmek üzere olan çocuklarını ve karısını keserek öldürdüğü, çocukların %55’inin 5 yaşına dahi gelemeden öldüğü, şartlara yahut şartsızlığa dayanamayıp ölümün merhametine sığınan, önce çocuğunu sonra kendini zehirleyen annenin şans eseri hayatta kaldığı ve çocuğunu öldürdüğü gerekçesiyle ceza aldığı, 16 yaşındaki çocuğun ıssız bir yerde uyuyup geçim kaynağı olmadığı için cezalandırıldığı, evsizlerin dışarda uyumaktan suçlu bulunduğu bir yerdir Doğu yakası!
Çarpıcı ve realist bir roman.
Sürükleyiciliği 6/10
“Gün Olur Asra Bedel”i işte şimdi tam anlamıyla bitirdim. Aranızda bilmeyenler illa ki vardır. Bu kitap, “Gün Olur Asra Bedel”in bir bölümüdür ve ondan yaklaşık on yıl sonra neşredilmiştir.
Muttarit bir şekilde inceleme yazmaya takarrür ettim. İncelemelerim katlanılabilir olmaktan çıkmıyordur umarım.
Kitapta Kuttubavey’in kurban seçilip ailesinden ayrı hücre ve vagondaki tahkik süreci, Cengiz Han’ın yasaklarla ram etme çabalarına rağmen doğanın doğal işleyiş sergüzeştine ayak uydurup dünyaya bir bebek getiren ana-babanın müessir sonları ve Tanrı’nın mucizesi anlatılıyor.
“Okuyacağım” bölümünde “Gün Olur Asra Bedel” kitabı olanlar, bu kitabı da ekleyin. Okumanız yarım kalmasın.
Arkadaşı emektar Kazangap’ı son yolculuğuna uğurlarken tüm hayatını bir güne indirgeyip gözden geçirir Yedigey.
Bizler de Sarı-Özek’teki müşkülatlı yaşamına, yeni düzene karşı gelenek-göreneklerine sıyanet edişine, Kuttubavey ve ailesinin büyük bir haksızlık karşısında direnişine, Yedigey’in aileyi koruma çabalarına, içinden çıkılmaz bir aşk meselesine ve daha bir çok şeye şahit oluyoruz.
Kısmen kurgu-bilim olan bölümleri de var. Evrende yaşayan insandan ufak farklılıkları olan varlıkların dünya ve dünyalılarla iletişime geçme çabaları, gezegenleri, takdire şayan medeniyetleri anlatılıyor. Bu sayede biz insanların bencilliği, bitiremediğimiz kavgalarımız yüzünden geride kalmışlığımız, hâlâ inkişaf etmeyen ahvallerin oluşu gözümüze sokuluyor ve canımızı yakıyor. (en azından benim) Bu bölümler beni bihûşa çevirdi. Okumaya ara verdiğimde mütemadiyen gökyüzüne bakmama vesile oldu.
Kitap hakkındaki düşüncelerim müspet. Yanımda olmadığı için bitirmem zamanımı aldı. Yoksa katiyen sıkıcı değil.
“Toprağınız toprağım, eviniz evim, burası için, bu diyarın çocukları için bir ana, bir ışık olacağım ve hiçbir şeyden korkmayacağım; vallahi ve billâhi!”
Vefalı Aliye öğretmenin Anadoluya ilim götürme isteğiyle gittiği bir köyde geçiyor menkıbe. Aliye öğretmenin hevesini hem Yunanlılar hem yerli halk kursağında bırakıyor.
Cesur, kavi, misli olmayan Türk kadınının vatanı, milleti uğruna verdiği mukaddes mücadele okuyucuya üstadane bir şekilde anlatılıyor. Gayri ihtiyarî hikayenin içinde buluyorsunuz kendinizi. Akıbeti pek iç açıcı değil fakat gerçekçi olunmalıydı ve olundu.
İyi okumalar dilerim.
Bermutat’ın dışında bir dava süreci anlatılıyor. Suçunun ne olduğu kendisiyle paylaşılmayan Joseph K. neye, kime, hangi suça karşılık kendini koruyacağını bilmez bir halde oradan oraya koşturup duruyor.
Sevdiğim bir kitap olmadı. Evet, vermek istediği mantalite içtimaî ve değerli. Fakat benim romanlarda, klasiklerde yahut herhangi bir kitapta önem verdiğim ilk şey sürükleyiciliktir. “Dava” ile bu yönden mutabık olamadık.
