Belki de varlıklarından şüphe ettiğim bütün duygular içimde ama onları uyandıracak olanlar ortada yok. Belki ben de normal bir insanım ama ilgilendiklerim ne bu dünya üzerinde, ne de bu yüzyılda.
Kitap akıcı mıydı? Evet soluksuz okumanıza elinizden düşüremeyeceğiniz kadar akıcıydı. Kitapta katil kim sorusunun yanıtını olayların yarısında anlamaya başladım tahminim doğru çıktı o yüzden sonunda çok şaşırmadım ben fakat kitabi katil kim? Sorusuyla okumadım. Kitabı patasana nın hikayesini merak ederek, insanoğlulunun karmaşık ruh halini, dengesizliğini okumak amacıyla okudum. Bu amaç daha merağımı kamçıladı. Ve yaşadığımız topraklardaki farkli insan ırklarının birbirleriyle aslında ne kadar benzer olmasına rağmen birbirine bir anda düşman kesilip öldürmelerine akıl sır erdiremedim. Kitapta en sizi vuran şeylerden biri bu olabilir.
Kitabın son sayfasını okuduğunuz zaman anlıyorsunuz kitap ile ne kadar güzel vakit geçirip sizs bir çok duyguyu hissettirdiğini özellikle de sehşuvar sami’nin iki farklı biçimdeki aşkına olan derin özlemini. Yalan söylemeyeceğim yer yer sıkıldığım bir iki sayfalık kopuşlar yaşadığım oldu fakat uzun sürmedi tekrardan beni konun derinlerine çekti yazar. Ayrıca cumhuriyet öncesi o buhranlı dönemi tarih kitaplarından başka hiçbir yerde okumadığımı fark ettım. Tabiki de bu bir roman ve yüzde yüz doğrularla yazılmadı içinde tabiki de sizi olaylara bağlamak için kurgular mevcut ama hiç bilmediğim ama aslında çok yakınımızda olan tarihimize ilgimi arttırdı. Kısa zamanda tarihi bir konuya sahip bir kitap okuyacağım. Bunun hevesini bile uyandırması ahmet ümit’in ne kadar iyi bir yazar olduğunun göstergesi bence.