Saliha
@Birokuyucuyum
129 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hayır,gizli değil;biliyor kimi düşündüğümü.Gene de bir gizlilik var:ne düşündüğümü,nasıl düşündüğümü bilmiyor.
Sayfa 28 - iletişimKitabı okuyor
Volkanların çelişkisi hem yıkımın hem de yaşamın sembolü olmalarıydı.Yavaşlayarak soğuyan,katılaşan lavlar zamanla toprağa dönüşüyordu.Nora o an bir kara delik olmadığına karar verdi.Aslında volkandı.Volkanlar gibi o da kendinden kaçamazdı.Olduğu yerde kalıp çorak toprakları zenginleştirmek zorundaydı.
Sayfa 280Kitabı okudu
Deneyimlediği,birbirinden apayrı hayatlar içinde,en köklü değişim hissinin ancak kaçıp gitmek istediği hayatta yaşanabileceği,Nora'nın aldığı en garip dersti.
Sayfa 278 - domingoKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Nora'ya göre ilişkilerde üç çeşit sessizlik vardı.Pasif agresif sessizlik.Artık konuşacak bir şeyimiz kalmadı sessizliği ve bir de Eduardo'yla ikisinin ulaştığı türden bir sessizlik.Konuşmak zorunda olmamanın sessizliği.Yalnızca birlikte olmanın,birlikteliğin.insanın yalnızken sessiz kalmaktan rahatsız olmaması gibi.
Sayfa 207Kitabı okudu
Oyunun başında hiç varyasyon yoktur.Taşları yerleştirmenin tek bir yolu vardır.ilk altı hamlenin ardından dokuz milyon varyasyon ortaya çıkar.Sekiz hamleden sonra 288 milyar farklı seçenek belirir.Olasılıklar gitgide artar.Satranç oynamanın evrendeki gözlemlenebilir atom sayısından daha çok yolu vardır.Yani işler bayağı bir karışır.Satrançta olduğu gibi,hayatta da her şeyin temelinde olasılık yatar.Bütün umutların,bütün hayallerin, pişmanlıkların,yaşadığımız her ânın.
Sayfa 192 - domingoKitabı okudu
Eşit uzaklık.Duygu yüklü olmayan,matematiğe ait bu terim o an aklına takılmış,aşağı yukarı tam olduğu yerde kalabilmek için son gücünü de harcarken çılgınca bir mantra gibi tekrarlanıp durmuştu.Nora neredeyse bütün hayatı boyunca böyle hissetmişti.Her şeyin ortasında.Hangi yöne gideceğini bilemeden çabalamış,çırpınmış,yalnızca ayakta kalmaya çalışmıştı.Pişmanlık duymadan hangi yolda devam edeceğini bilememişti.
Sayfa 188 - domingoKitabı okudu
Hayatta kalıplar var...Ritimler.Bir hayatta kendimizi köşeye kısılmış hissettiğimizde,hüznün,trajedinin,başarısızlığın ya da korkunun,tek bir varoluşun ürünü olduğunu düşünmek çok kolay.Yalnızca YAŞAMANIN değil,belli bir şekilde yaşamanın sonucu olduğunu düşünmek.
Sayfa 177Kitabı okudu
Gestalt psikolojisinden de biraz anlıyordu.insan beyninin dünyaya dair karmaşık bilgileri filtreden geçirerek indirgediğini,mesela insanın bir ağaca baktığında sonsuz karmaşıklıktaki sayısız yaprakla dalı "ağaç" denen şey olarak gordüğünü biliyordu.insan olmak,dünyayı sürekli indirgeyerek anlaşılabilir ve basit bir anlatıya dönüştürmek demekti.
Sayfa 146 - domingoKitabı okudu
Hayat çok garip.Her şeyi bir arada yaşamamız.Dümdüz bir çizgide.Ama resmin tamamı bu değil,yapamadıklarımızdan da oluşur.Ve yaşadığımız her an bir çeşit dönemeçtir.
Sayfa 109 - domingoKitabı okudu
Yani belki de ben böyle biriyimdir.Bir denizyıldızı bütün hayatlarda denizyıldızıdır.Denizyıldızının uzay mühendisi oduğu bir hayat yoktur.
Sayfa 82 - domingoKitabı okudu
"Böylece görmüş oldun,değil mi"
"Neyi gördüm?"
"Sonuçlarını değil,ancak seçenekleri tercih edebildiğini"
Sayfa 81 - domingoKitabı okudu
Pişmanlıklar kaybolup gitmezler.Sivrisinek ısırığı gibi değildirler.Sonsuza kadar kaşınırlardı.
Sayfa 83 - domingoKitabı okudu
"Beni burada ne işim var?"diye düşündüğünüz oldu mu hiç?Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de,her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz?
Sayfa 59 - domingoKitabı okudu
Güzel arabalar vasat insanların kıskançlığını,entellektüellerin küçümsemesini ve uyanmış ruhların merhametini çeker.
Sayfa 446 - PegasusKitabı okudu
Olayların kesin olarak beni aştığını hissediyordum.Kendi yerimde değildim.Benim yerim...Ama tam olarak neresiydi benim yerim?Ben büyük sorumlulukları olmayan bir yerde bulunmak için mi yaratılmıştım?Belki...Belki de geldiğimiz ortam,ailemizin düzeyinden çok üstün bir meslek icra etme irademizi farkında olmadan engelliyor olamaz mıydı?Belki de anne babamızın bize hissettirdiği düzeyin ötesine geçemiyor,bu sınırın ötesini kendi içimizde yasak bir bölge olarak hissediyorduk.
Sayfa 407 - PegasusKitabı okudu