Mehlika
@Blackcamomille
Toprağın altında işime yaramaz bu kalp benim. İçinde olan, olduğu yeri bilmeli.
Sakarya
01 Kasım
44 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Belki de dilediğimiz her özür, bir sonraki hatamız içindir.”
Unuttum tüm renkleri ve mevsimleri
Benim en sevdiğim renk sensin
Benim en sevdiğim mevsim sensin
Hatta benim tek sevebileceğim şey sensin.
Okur Takip Önerileri
O gün galata kulesinin önünde, elimi tutup gözlerime baktığında gerçekten söylediğin her söze inanmıştım. Karşında heyecandan titrerken, mutluluktan bayılacak raddeye gelmişken sen neler hissediyordun gerçekten?
O gün sana inandığım için, her kusurunda gözümde seni daha da mükemmel kıldığım için kendimden özür diliyorum. Benim aylarca atlatamadığım o acının içerisinde bir kere olsun aklına dahi gelmemiştim ben oysa, eriyip giderken, özlerken seni, acı çekerken anmamışsın adımı, dalga geçmişsin benimle.
Ama inanıyorum, biliyorum ki herkes bir gün yaşattığını yaşar ve öyle ölür.
Ben ölene dek, son nefesimde bile affetmeyeceğim seni, rüyalarımdan kalbimden kovdum seni nefret dahi beslemiyorum artık sana.
Adını bir daha anmayacağım, bir daha hatırlamayacağım.
Nasuh tövbesi olsun bu da sana.
"Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım, Ekmek kadar mübarek, Su gibi aziz bir şeysin... Nimettensin, nimettensin! Desem ki... İnan bana sevgilim inan, Evimde şenliksin, bahçemde bahar; Ve soframda en eski şarap...''
"Bir efsaneye göre mavi kelebekler değişimin habercisidir. Karşınıza bir mavi kelebek çıkarsa artık hayatınız eskisi gibi olmayacaktır. Belki biri girer hayatınıza. Sizi bambaşka biri yapar. Belki gözünüzü çok başka bir yerde açarsınız. Hayatınız bambaşka bir yola girer. Ama mutlaka bir şeyler değişir. Kaybolurken bulunursunuz, gittiğiniz yollar en geniş sokaklara çıkar. 'Gittim,' dersiniz ama kalırsınız. Ölüyorum,' dersiniz ama yaşarsınız. Hayata bambaşka bir gözle bakarsınız mavi bir kelebeğin kanatlarını gördüğünüzde."
Dün ellerimin altında duran kalp, bana sessiz bir cümle fısıldamıştı aslında.
Hayat kısa...
Kaybedilen her zaman telafi edil meliydi. Ve yaşanmak istenen hiçbir şey ertelenmemeliydi. Ne varsa yaşanmalıydı. Acı çekilecekse bile çekilmeliydi. Saklanmadan, sakınmadan, hayat ne getirirse kabul edilmeliydi.
Siz hiç yükseklik korkusu olan bir kuş veya
Sudan korkan bir balık gördünüz mü?
Korkmamalı öyleyse insan bilinmezliğin karanlığında
Üstelik doğası bu iken yaşamın.
Toprağın altında işime yaramaz bu kalp benim. İçinde olan, olduğu yeri bilmeli.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Bazı şeyler en can yakıcı şekilde yüze çarpmadan kabullenilmeli. Düzen böyle. Bunu değiştirmeye ikimizin de gücü yetmez.
Babalarımızı geri getiremeyiz, Ölecek olan birini geri döndüremeyiz.
Şehit düşecekse düşer.
Yaşayacaksa yaşar.
Zamanı geri alamayız. Yapacağımız tek şey savaşmak. Gidenlerin yerine de savaşmak.
Sayfa 102Kitabı okuyor
Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
Dönüp yine sana başlıyorum...
"Belki saymayı mutsuzlar bulmuştur. Mutsuzlar hep sayar."
Her gün sadece bir iki fotoğrafına bakınıp gidermeye çalıştığım özlemin karabasan gibi çöküyor üzerime. Boğazımda bir yumru oluşuyor, nefes dahi alamıyorum, kokunu unutuyorum.. Ama gülüşün, o güzel gözlerin çıkmıyor aklımdan hele o ipeksi, kusursuz sesini unutmak ne mümkün?
Henüz elim eline değememişken, doyamamışken sana bakmaya, sarılamamışken doya doya.. Sevememişken seni dolu dolu.
Nasıl böyle imkansız oluverdik?
Aklımdan çıkmıyorsun, aklım çıkıyor ama sen çıkmıyorsun.. Tavanı izlerken her zaman düşünüyorum, acaba diyorum.. Acaba biraz olsun aklına geliyor muyumdur?
Özlüyor musundur sen de bizi, beni?
Bu şehir küçücük ama.. Göz göze gelmemiz bile imkansız.
Halbuki bir görsem uzaktan dahi olsa kalbimdeki bu sızı biraz olsun dinerdi belki, sevdiğim..