Yok oluşun ilk basamaklarındayım
Derken sakinleşiyor adımlarım
Bir demet Işık görüyorum içimden çıkan
Bu mu benim kararmış kalbim,
Ya karalar bağlamış kendim?
İnsanlar yok burada ve uğultular
Derin bir sessizlikle çırpınır bulutlar
Ben kendimi buldum kendimi
Ve aşarken önümde örülmüş her bendimi
Çığlık çığlığa söyleyemediklerim
Ve göz göze gelemediklerim
Ben neyim?
Ne anlamı kaldı yok oluş demenin,
Gerçek hayat yok oluşun deminde mi ?
Bak ufalıyor bedenim
Be her zerremle nüfuz ettiklerim
Adını ver bu durumun içindeyim,
Etrafımda dönsün tüm yıldızlar
Ve dökülsün beni avutan tüm yıldızlar
İçimden içime akan savaşlar
Beni yutmaya çalışan her hayatın içinden
Ben kendimi buldum kendimi!
