Sonsöz
CANETTİ, seksen yaşındayken şöyle yazar: "Ama ben ölüme lanet okuyorum. Elimden başka türlüsü gelmiyor. Bunun dışında kör de olsam, başka bir şey yapamam, ölümü bir tekmeyle geri itiyorum. Onu kabullenmiş olsam, bir cani olurdum." [s. 66]
Sayfa 115
Ah, o gölgeler, hiç olmazsa benim ölmüşlerimin gölgeleri olsaydı!
Sayfa 107
Senin ölüme karşı söyleyeceklerin, dinlerin ruh ölümsüzlüğünden daha gerçekdışı değil. Hatta daha gerçekdışı, çünkü sen bir tek ruhu değil her şeyi korumak istiyorsun.
Neredeyse akıl almaz bir oburluk!
Sayfa 83
Okur Takip Önerileri
Üstünlüğün izlerini at, geçmiş üç bin yılın tantanalı küheylanından in aşağı, yaşadığın kadar yaşa, zaten hiç olmadığın bir zamana geçmeye çalışma, planlarını uyut, ismini unut, kendini unut, ölümü unut!
Ölüme onur atfetmeyenlerin, yalnızca onların bilginliğine katlanılabilir.
Ölüm hiçbir konuda susmaz.
Sayfa 79
Kalbimde ölümü zorlayan silahı bilemeden bu savaşın geçip gitmesine izin veremem. Bu silah acı verecek ve sinsi olacak, savaşa uygun olacak. Onu daha geniş bir zamanda, şakalarla ve cüretli tehditlerle atlatmak isterdim; ölümün yenilgisini bir maskeli balo gibi tasavvur ederdim; ve elli çeşit kıyafetle, bir sürü suikastçıyla ona yanaşmak isterdim.
Sayfa 9
Bataille: “ölümün gürlemesi evreni dolduruyor.”
youtu.be/lqqRBCOujKw
Valéry: “Ben her türlü nitelemenin ötesinde değil miyim? İşte böyle derdi bir ben, şayet kendisi cüret edebilseydi!”
youtu.be/M68fie7SVDQ
296 syf.
·
Puan vermedi
528 syf.
·
Puan vermedi
