Kitabı okumam epey zaman aldı. Uzunca bir dönem ara vermek zorunda kaldım, ancak kitabı sonunda bitirmeyi başardım. Gerçekten okumaktan çok keyif aldığım ve kendime çok şey kattığımı düşündüğüm bir kitap oldu. Ana karakterimiz Mina’nın en dibe vurduğu dönemde Ma isimli yaşam eğitmeni ile karşılaşması neticesinde hayatının adeta kozadan çıkan kelebek misali değişimini konu alıyor. Okurken hayatta aldığım kararları gerçekten bilinç olarak ben mi alıyorum yoksa daha küçüklüğümden beri almış olduğum zihin kodları mı alıyor, ben gerçekte kimim, kim olmak istiyorum, nerede olmak istiyorum, hayat beni nereye götürecek gibi soruları sormama sebep oldu diyebilirim. Tabi benim bu soruları sorma sebeplerimden biri de hayatımdan mutlu olmayışım ve bir değişim arayışı içinde olmam. Bu durumda da bu kitabın iyi bir rehber olabileceğini düşünüyorum. Yaşamda karşımıza çıkan olayları; bu neden benim başıma geldi, ben bunu neden yaşıyorum diye sormak yerine, yaşanan herşeyin aslında hayat tarafında benim dersler çıkartmam gereken öğretiler olduğunu idrak etmeme sebep oldu diyebilirim. Bunun gibi pek çok ders veren bu kitap hayata bakışınızı pozitifleştirebilecek niteliktedir. 
Seyir 
Piraye
Bir kitap okudu
Yaşam gerçek olmayan ne varsa sende, her gün sana onu gösterir. Gelen hep sensindir. Hep kendini getirir sana, "Kendine gel!" diye.
Bütün o savunmaların, saklanmaların, kaytarmaların, ters yöne kaçmaların, sözde korumak için kendini dışarıya saldırmaların ne denli boş olduğunu sana yeniden yeniden gösterir. Yine yakalanırsın, yine gelir kapına. Çünkü "soru"n hep aynı yerden gelir: Kendinden. Bu nedenle cevapları dışarda arayarak değil, kendini OKUyarak çözebilir insan. Yaşam senin için aslında hep tek ve aynı soruyu yineler:
"Var mısın?"
Sayfa 386Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bu yaşamda gerçekte öfkelenecek hiçbir şey yok. Sana karşı olan bir şey yok. "Sana olan bir şey yok, her şey senin için oluyor," demişti bir gün Ma. Bu yaşamda boşuna olmuş hiçbir şey yok. Her şey seni sana göstermek için. Senin yansıman olarak o an kimsin, onu göstermek için geliyor. Sen bunu göremeyip yine hikâyeler yazarsan, aynı ıstıraplı hikayelerde debelenip duruyorsun.
Sayfa 386Kitabı okudu
"Neye odaklanırsan onu çektiğine göre neyi istemediğine değil, neyi istediğine odaklan." Sen onu çekersin ve sen böyle başka şeylere yakınlaştıkça, odağın değiştikçe, artık tercih etmediğin deneyimde daha uzak kalır sana. Burada her şey Bir. Gerçekte ayrılamazsın. Sadece yaklaşmalar, uzaklaşmalar vardır. "Sen neyi deneyimlemek istiyorsan onu yaklaştır kendine, yaşamının sorumluluğunu al."
Sayfa 377Kitabı okudu
"Haklı olmak gerçekte asla geçerli bir konu değil."
"Canım Mina, biliyorsun amaç, olan olduğunda senin kim olmayı seçtiğindir. Haklı olmak da ne? Bir bakalım ne demek?
Öfke demek, tepki vermek demek. 'Bu böyle olmamalı,' demek. Yani bir şeyler oluyor, sen kim isen, yani kâinatın üzerinde nasıl bir bilir kişi isen, diyorsun ki "Bu böyle olmamalı,' ve üstelik bu yargında haklı olduğuna da karar veriyorsun."
Sayfa 372Kitabı okudu
Dışardan hiçbir şey beni daha
fazla ben yapamaz. Bana bir şey katamaz. Eksiklik yok. ihtiyaç yok. Tamım. Ben, ben olduğum müddetçe her şey yolunda. işte o zaman Ben'in tamlığını, mükemmelliğini bu tasarımda deneyimlemeye başlarım. Gerçeğimi hatırlamaya başlarım.
Gerçekten nefes almaya başlar, gercekte aldığım her nefesle daha çok soluyabildiğim aşkı içte hisseder, yaşarım. Sonra o aşkın kendinden kendine olduğunu, çünkü her sözde parçanın gerçeğinin de aynı olduğunu idrak ederim. Diğerini görürüm ilk defa, değerini keşfederim. Diğerinin de "Ben" olduğunu, aynı ve "Bir" olduğumu keşfederim. Ayrılık yok, idrak ederim. İşte o zaman başlar tasarımın en üst ihtimali, ben o zaman Mina'yı "Aşk" için, "Bir" için, "Ben" için hizmette var ederim. Her bir sözde parça böyle uyandığında... İşte Mesih gelir mi dünyaya? Mesih'in gelmesi dedikleri, bilincin tamamının
uyanması demek midir acaba?
Sayfa 362Kitabı okudu
"Bütün bunlar oldu ve şimdi buradayım," de diyorsun.
"Evet ve hatta 'Şimdi ne yapabilirim?' de. Etki ol. Yeni bir başlangıç için etki ol. Tepki vererek eski hikâyeyi doğrulamak ve tekrarlamak yerine, her sorumluluk alıp, yeni bir olasılık için etki olmayı seçtiğimizde, çakma benliğin
kabuğuna bir darbe indirir ve onu atlatırız. Kabuğa vurduğumuz her bir çekiç darbesinde, kabuğun o bölümü kırılıp
dağılırken, o yazmayı duyacaksın belki evet, ama korkmayıp içinden sıyrılabildikçe, bu yanmalar seni korkutmayacak. Aksine birazdan, biraz daha gerçeğini yaşayabileceğini ve özgürleşeceğini müjdeleyen haberciler olarak tanımlayacaksın onları."
Sayfa 360Kitabı okudu
"Acı mı çekelim yani?"
"Hayır. Acı çekmek ile acıdan kaçmayı bırakmak aynı şey değildir. Seçimimiz, acıdan kaçmaya çalışmayı bırakmak olmalı. Ama bu zannettiğin gibi acıyı değil, gerçekten yaşayabilmeyi sunar bize. Her anı cesaretle, onunla bir olarak olduğu gibi yaşamayı getirir. Olanlara direnmeyi bırak, kontrol etmeye calışma, onlarda gördüklerine göre şekil alma çabalarını.
Kendin olarak tam gözünün içine bak o anın, kendi gerçeğini sun ona ve yaşama, 'Ben de varım!' de."
Sayfa 360Kitabı okudu
Akışın zamanlaması en doğru zamandır.
Sabırla bekliyorum.
Sayfa 357Kitabı okudu
Sadece iç dünyamıza odaklanmamız yeterli. Evet, bilinçli bir yaşam için ana amaç, en ufak bir şekilde kötü hissettiğinde toparlanıp, 'Hooop, ben hangi gerçek dışı, hayırsız düşünceyi satın aldım'ın caresine bakmak olacak. Hemen ne yapıp edip merkeze gelmek olacak."
Sayfa 345Kitabı okudu
Bir an kalakalıyorum. Fark ediyorum: Yaşam, bir seyir esasında. Peki, seyir eden misin, seyreden mi? İnsan, her ikisi de!
Bu boyutta seyir edebilen bir araca, tasarıma sahibim. Bu araç ile bir yandan seyir ediyorum yaşamda ve bir yandan da olanı seyrederek dilediğim gibi bir deneyime dönüştürebiliyorum.
Ben kimim? Ben bilincim. Muhteşem insan oluşunun yapısı işte bu.
Sayfa 345Kitabı okudu
"Ancak dikkat! İyi hissetmekten kasıt, zihne ait haz hali değil. O bir kandırmacası daha zihnin. Haz ile kandırarak genelde sorumluluğunu alamayacağın işlere kalkıştırır. 'Ama çok iyi hissedeceğim bunu yaparsam.' Böyle der zihin. Hikâyeler
yazar. Hazda denge yoktur Mina. Hızla bir çıkış ve sonrasında bir iniş vardır. Hizla o hazza çıkar, ama sonrasında mutlaka düşersin. Filme aittir. Ve genelde bir döngüye sokar seni. Sorumluluk almamaya dayalı olduğu için bir şekilde pişmanlık ve akabinde büyük bir açlık yaşanır çünkü. O pişmanlığı unutmak için oluşan açlığı yatıştırmak için tekrar haz peşine! Al sana zihnin haz-acı döngüsü. İçler acısı."
"Ben Miguel'de böyle tongaya düşebilirdim işte."
"Tabii ki, bak bu güzel örnek. Sana zihnin diyordu ki,
'Ama bir kere daha beraber olsan çok iyi hissedeceksin.' Bir an olsan evet, peki ya sonra? Tekrar düşüş. Üstelik bu düşüşte esasında yamaman gereken bir şeyi yapmış olduğundan pişmanlık da arttığı için çok daha yoğun kara duygular gelecek.
Bundan kurtulmak için tekrar adamın peşine düşme. İşte böyle dibe vurmuyor mu sözüm ona aşk yüzünden insanlar? Ne
alakası var aşk ile bunun?"
Sayfa 344Kitabı okudu