Gecenin karanlık kucağına bırakma beni!
Taş duvar her yer,
Bütün şehir yalın ayak,
Kimsesiz güvercinler,
Gitme!
Kanatsız yaralı bir kuşum yokluğunda,
Nereye çarpsam yüzün,
Nereye dönsem sevda yüklü bu hüzün
Gitme...
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İçinde şimdiye kadar hiç bilmediği birtakım duygular belirdi. Sanki bir ihtiyacı giderilmiş, sanki içinde bir boşluk doldurulmuş gibi acayip bir memnuniyet duydu.