Ama, daha önceden pornografikleşmiş bir dünyada porno ne yapabilir? Daha baştan -miş gibi yapan ve kılık değiştirmiş bir dünyada sanat ne yapabilir? Görünüşlere, ilaveten alaycı bir değer katmaktan başka ne yapabilir?
En kesin, dolayısıyla en korkunç biçimi altında kendi kendisine gülen, en yapay biçimi altında kendi yok oluşuna gülen cinselliğin yaptığı gibi, son kez paradoksal bir göz kırpmadan başka ne yapabilir?
Her şey gerçek olamayacak kadar apaçıksa, o zaman yanılsama için bir şans var demektir. Aptallaşmış bu dünyanın gerisinde gizlenen nedir? Zekânın başka bir biçimi mi, yoksa nihai bir lobotomi mi?
Ötekilik, özdeşlikle de karşıtlaşmaz: Yanılsamanın gerçeklikle karşıtlaşmaması ama onunla oynaması gibi, simülakrın gerçekle karşıtlaşmayıp -dolayısıyla doğru ve yanlış olanın ötesin de, farklılığın ötesinde- onunla oynaması gibi, dişilin erille karşıtlaşmayıp cinsel farklılığın ötesinde erille oynaması gibi, ötekilik de özdeşlikle oynar. Bu iki öğe birbirlerine karşılık vermez: Ötekilik her zaman özdeşlikle oynar. İkinci öğe, birinciyi kendi kayboluşunun belirtisi içinde kavrayan daha kurnaz bir gerçekliktir her zaman.
Okur Takip Önerileri
Karşılaştırmaya alıştığımız öğeler açık bir uyuşmazlık içindedir, bu da farklılık kavramının bir anlam taşımadığını gösterir. Bunun gibi, Eril ve Dişil karşılaştırılamaz iki öğedir ve temelde bir cinsel farklılık yoksa, bunun nedeni iki cinsiyetin karşıtlaştırılabilir olmamasıdır.
Ötekiliği tanımlayan şey, her iki öğenin tanımlanabilir olmaması değil, birbirleriyle karşıtlaştırılabilir olmamalarıdır.