Delal Emen
@Delal_MN
𝕮𝖔𝖌𝖎𝖙𝖔 𝖊𝖗𝖌𝖔 𝖘𝖚𝖒
Bilgisayar Mühendisliği
90 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Survivors don't have time to ask, "Why me?" For survivors, the only relevant question is "What now?"
Sayfa 11Kitabı okuyor
My own search for freedom and my years of experience as a licensed clinical psychologist have taught me that suffering is universal. But victimhood is optional.
...
We develop a victim's mind- a way of thinking and being that is rigid, blaming, pessimistic, stuck in the past, unforgiving, punitive and without healthy limits or boundaries. We become our own jailors when we choose the confines of the victim's mind.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Bu kadar güçlü olan ve insanlardan bu kadar iğrenebilen, bununla birlikte, bu kadar keyifli olup onlarla görüşebilen bu adamı süzüyordum. Ben ya keşiş olmalıydım ya da insanlara dayanabilmek için onları yapma kanatlarla süslemeliydim.
Sayfa 75 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"Bu dünyada her şeyin gizli bir anlamı var," diye düşündüm. Her şey, insanlar, hayvanlar, ağaçlar ve yıldızlar hiyerogliftir. Onları heceleyip ne dediklerini anlayacak kişiye ne mutlu!
Sayfa 64 - Can YayıneviKitabı okuyor
Kardeşim, biriciğim
Bazı yaralar yararlıdır buna inan
...
Bazı yaralardan sızan kanla,
Tüm geleceğin yıkanır.
Bazı yaralar...
Sayfa 60Kitabı okudu
Siz aşkı ne bilirsiniz bayım Aşkı aşk bilir yalnız!
Sayfa 38Kitabı okudu
Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
Tesbih tanelerim bitse gözyaşlarım...
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı. Aşk diyorsunuz ya
Ben istemenin Allahını bilirim bayım!
Sayfa 35Kitabı okudu
Sarı yazgım her sonbahar onu
biraz daha fazla, ömür yaptı.
Maviye de, yeşile de dili dönmez ömrümün artık.
Kara yazgımı şimdi kim bilir
Hangi kitabın arasında saklıyorsun Tanrım? Ah.. dedim sonra
Ah!
Sayfa 29Kitabı okudu
Anne
İlk üç vişneyi verdiğinde bahçedeki ağaç Annem sevindiydi hatırlarım.
Ah demişti.
Ah!
Üç küçük kırmızı dünya verilmişti sanki ona. Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına. Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
Sıcak yemeklerin.
Başına diktikleri o taş,
Ne zaman dokunsam soğuktur oysa. Ben okşadığımda ama, ısınır sanki biraz.
İç ses!
Bu bahsi kapa!
Sayfa 24Kitabı okudu
Gülümsedim o sıra,
Bazen sevinirim,
Sevinmek nedense hep yedi yaşında Ve ah.. dedim sonra,
Ah!
Bazen ah diyorum durmadan, şimdi ben ahlatın başında, otuz iki yaşımda.
Ahlar ağacı gibi.
Rengarenk çaputlar bağladım yıllarca dallarıma, Mavi, mor, kırmızı ve yeşil,
İstedim, hep istedim,
Sen iste derdim, iste yeter ki
Vereyim.
Her istediğimi verdim.
Arttım, fazlalaştım,
Eksikli yaşamaktan.
Ahlar ağacıyım, gibisi fazla.
Başka bir şey istemem
Artık beyazlaşan üç-beş tel saçıma, Hesabımı tam vermekten başka.
Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum Ve kaybolmak o dalgınlıkta.
Sayfa 20Kitabı okudu
İsmini yazardı herkes onun bağrına,
Ah derdi o. Ah!
Bıçağın ucundaydı insanların hafızası "İnsan unutandır
ve insan unutulmaya mahkum olandır." Tanrı şöyle derdi o zaman:
Ah!
Sayfa 19Kitabı okudu
Olanlar oldu Tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
Sayfa 15Kitabı okudu
Kim olduğunu bilmiyorsan kendin olabilmen mümkün değildir.
Ayrıca bu devirde herkes en azından iki tane idi. Daha kalabalık olanları da görmüştüm.
“Müzeyyen,” dedim fısıldayarak, “Müzeyyen, ben ölüyorum.”