Bu kitap beni ne kadar derinden etkiledi ve sarstı. Bir başka okuyucuya aynı etkiyi yapar mı bilmem ama ben, anlatılan birçok şeyi yaşamış olmanın verdiği etki ile çok sarsıldım. An geldi kelimelerin ağırlığını taşıyamadım kitabı bir kenara bırakıp sadece onu seyrettim ve beni bu kadar üzmek, kalbimi bu denli incitmek için mi yazıldın diye sitemler ettim. Şeriati'nin diğer kitaplarından farklı olarak, onun iç dünyasını, yalnızlığını, çevresindeki insanlara içsel sitem ve sevgi ifadelerini fütursuzca sarf ettiği, bir mumun yanışı üzerine sayfalarca konuştuğu, yanan kitapları karşısında evladı yanan bir baba gibi duruşu, ağlayışı, dizlerini dövüşü, eşini bırakıp hicret eden bir adamın eşine dokunamamak ona destek olamamak adına yazdığı şu ağrılı cümleler ''Ne çektiğimi bilemiyorsun, seni hasta korumasız ve yalnız görüyorum; ama elimden hiçbir şey gelmiyor. Lanet olsun okşamaktan aciz olan bu çirkin ellerime!Ne yapayım?''...
Bilemiyorum, bilemiyorum., bilemiyorum... Biliyorum ki bu kitap hakkında ne söylesem kalbimdekini hakkı ile ifade etmiş olamayacağım. Derin bir ruh taşıdığına inanan ve insanlardan kaçıp yalnızlığa sığınan herkese okumasını tavsiye ederim. Okuma süremin bu denli uzun olmasına bakmayın, dediğim gibi ağır cümlelerin altında ezilip kitabı kapamak ve onu delicesine okumak arasında kaldım çok kez.
.Bunu bana şimdiye dek hangi kitap yaşatmıştı ki?
Allah'ım!Bu dünyada ben ne kadar yalnızım!!!
