Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Y
Y
@Dexter
99 okur puanı
Ağustos 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kitap, Mr. Heathcliff’in evine kiracı olarak gelen Mr. Lockwood’un, ev sahibiyle görüşmeye gittiğinde karşılaştığı kaba tavırlarla başlıyor. Kendisine hizmet eden Ellen Dean’e bu durumu sormasıyla birlikte Uğultulu Tepeler’in aşk, kin, nefret ve intikam dolu hikayesini Mr. Lockwood ile birlikte biz de öğreniyoruz.
Kitaptaki kötülük, saplantı ve nefret dikenli bir tel gibi boğazımı sıktı açıkçası. Kitabın başından sonuna kadar karamsar havadan hiç çıkamadım. Bu da yazarın duyguyu, okuyucuya ne kadar iyi geçirdiğini gösteriyor bir nevi. Yazar, kitaptaki ruh halleriyle, karakterleriyle ne kadar boğduysa, anlatımı ve tasvirleriyle de o kadar nefes aldırdı ama benim için yeterli olmadı. Bu yüzden sitede okuduğum yorumlar kadar abartılacak bir kitap değil; tamamen yerilecek bir kitap da değil.
Gülün Adı kendi içinde temposu olan bir kitap.Genelde kitapların ilk sayfalarının ısınma turları,ortaların olaya giriş ve temponun arttığı,son kısımlarda da ya aynı tempoyla ya da daha fazlasıyla bittiğini görürüz. Gülün Adında bu sav çokta doğru olmuyor.Kitabın ilk başında William ve Adso ile kiliseyi tanıyıp,olayların kapısını aralıyoruz ama devamı cinayet kitabına yakışacak şekilde yüksek bir tempoda ilerlemiyor. Kitabın normal bir cinayet kitabından ayrılan en önemli noktalarından biri de Hristiyanlık,tarikat ve mezhepler konusunda bilgi ve merak uyandırarak insanı araştırmaya yöneltiyor olması. Normal zamanda dikkatimi çekmeyecek ya da duymadığım çok fazla terim,olay okudum bu kitapta.Olay örgüsünün içinde ustalıkla verilmesi de bende merak uyandırıp,araştırmaya yöneltti. Yazar bu iki ayrı ucu çok güzel birleştirmiş. Çok yüksek tempolara çıkmamasına,bunaldığım kısımlar olmasına rağmen kitap benim için güzel bir şekilde aktı.
Mutlaka dikkatle, özenle ve yavaş yavaş okunması gerekiyor. Okumayı düşünüp bu yorumu okuyacak kişilere naçizane tavsiyem, kişileri ve önemli olayları not tutmaları olacaktır.Bu şekilde kitap daha kolay ve rahat okunuyor.
Kitap bana resmen saç,baş yoldurttu. İlişkiler üzerine güzel bir kitap okuyacağımı düşünüyordum ama daha çok sadakatsizlik üzerine bir kitap okumuşum gibi hissediyorum. Belki de konuyu anlayamadım, sadece bir noktaya takılı kaldım bilemiyorum.
Philippe’nin saplantılı düşüncelerini, Odile’in sadakatsizliğini ve uçarılığı okumak beni çok bunalttı. Isabelle’in anlattığı kısımlarda daha iyi aktı kitap benim için. Genel olarak sevdim mi sevmedim mi çok emin olamadığım bir kitap oldu.
915.jpg){kind=small}
Okur Takip Önerileri
"Sabahın toprakta bıraktığı izlere benzer kağıt üzerindeki satırlar. Yaşamın her şeyi kaplaması gibi, 'Yaşamak' da hayatı olduğu gibi kucaklar. Doğumları ve ölümleri, mutsuzlukları ve umutlarıyla..."
Kitabın arkasında yazan bu cümle her şeyi açıklıyor aslında. Başından sonuna hayatın içindeki çoğu şeyi kapsayan dokunaklı bir kitaptı. Yazarın dili ve anlatımı sayesinde de su gibi akıp gitti.
Kitapta bana en iyi ulaşan karakterler Youqing ve Fengxia oldu. Youqing küçücük bedeninde taşıdığı kocaman sevgisi ve şefkati, Fengxia'nın dile getiremeyip sonsuz bir şekilde gösterdiği sevgisi,merhameti beni en çok etkileyen şeyler oldu. Youqing'in koşarken elinde tuttuğu bir çift ayakkabısını da Fenqxia'nın ailesiyle olan bağını da bu kitaba dönüp baktığımda hatırlayacağım.
Uzun bir okuma yolculuğunun ardından Anna Karenina da bitti.
Kitapta üç ilişki üzerinde duruluyor : Anna Karenina ve Vronskiy, Kiti ve Levin, Dolly ve Stiva.
Anna'nın başından sonuna tutku uğruna kendini nasıl bir çıkmaza uğrattığını görüyoruz bana kalırsa.Anna karakteri baştan sona sadakatsiz,bencil ve saplantılı. Sonuna da üzüldüğümü söyleyemeyeceğim. Kiti ve Levin'in anlatıldığı kısımları okumak benim için daha büyük bir zevkti.Levin karakteri kitabın başından sonuna kadar ruhsal gelişim,değişim içindeydi. Dünyadaki yerini hak etmekle yükümlü olduğunu düşünen bir karakterdi Levin. Her bir karakter ince ince işlendiği için karakterlerle empati kurabilmek, onları içselleştirebilmek çok kolay. Kendinizi biranda 19. yüzyıl Rusyasında yaşayan üst tabakada bulabiliyorsunuz .
Tolstoy'un her kitabında olduğu gibi Anna Kareninada da konuyu ele alışı,işleyişi insanı gerçekten büyülüyor. Basit ve sade anlatımı sayesinde 1062 gibi sayfa sayısı bile insanı bunaltmıyor.
İnsanlar genelde sayfa sayısı çok olan kitapları okumayı sevmez ya da gözlerine korkutucu gelir ama benim için bu durum tam tersi. Karakterlerin en başından en sonuna kadar yaşadıkları olayları, nasıl olgunlaştıklarını, neler hissettiklerini okumayı çok seviyorum. O zaman o karakter yanı başımda, sevdiğim (benimsediğim) bir insan oluyor.
Jane Eyre de o karakterlerden biri.Bir insanın yaşamı hep mi zorluklarla örülü olur? Bir insan her zorlukta bu kadar mı güzel ayağa kalkar,yoluna bakar? O yıllarda ayakları yere bu kadar sağlam basan bir karakter yaratmak gerçekten takdire şayan. Kurgusuyla,olay örgüsüyle,karakterleriyle muhteşemdi.
Başından sonuna kadar çok büyük bir zevkle okuduğum bir kitap oldu. Jane gibi güçlü bir karakterle herkesin tanışmasını çok isterim.Kesinlikle okuyun.
Son zamanlarda bitsin diye okuduğum nadir kitaplardan biri olabilir. Konusunu,ana karakterini vs. hiçbir türlü sevemedim,benimseyemedim. Uzun bir süre Yusuf Atılgan okuycağımı düşünmüyorum.
İnsanların kötülüğü,bencilliği o kadar güzel işlenmiş,anlatılmış ki bazen dayanamayıp kitabı kapattım. Çünkü okuduğum hiçbir şey abartı,hayal ürünü değil. İnsanların sadece kendileri varmış gibi çevreye,hayvanlara,doğaya her gün,her an yaptığı şeyler. Akbar ve Taşçaynar için her defasında içim burkuldu,gözyaşı dökmemek için zor tuttum kendimi. İnsanlar bunu bütün hayvanlara yapıyor. Evlerini,çocuklarını,yaşamlarını yüzsüzce ellerinden alıyoruz her seferinde. Kitabın sonunu Akbar ve Boston’a sarılıp,teselli etmek isteyerek okudum.Cengiz Aytmatov çok büyük bir usta. Okuyucuyu nasıl etkileyeceğini, duyguları nasıl hat safada hissettireceğini çok iyi biliyor. Dişi Kurdun Rüyaları kesinlikle okunması gereken eserlerinden biri.
İnce Memed’in üçüncü kitabını bitiren herkes gibi buruğum. Geriye sadece bir kitap kaldığını bilmek beni üzüyor. İnce Memed benim için çok kıymetli. Okuduğum kitaplar arasında yeri çok ayrı.
İnce Memed insanlık, adalet,insan gibi yaşamayı öğretiyor. İnsanların üstünde birleştirici gücünü,iyiliğini, sevgisini çok güzel bir şekilde yayıyor. Bana kalırsa Türk edebiyatındaki en özel karakterlerden,kitaplardan biri.
Üçüncü kitapta İnce Memed’in yaptıklarından,düşündüklerinden daha çok ağaların içine düşürdüğü kurdu,korkuları okuduk. Bu da kitaptaki ambiyansı anlamamız açısından çok güzel olmuş. Her bir karakterin işlenişi,anlatımı olağanüstü. Yaşar Kemal gerçekten çok büyük bir usta. İnce Memed kitabıda bu ustalığın en güzel yansımalarından biri. Herkesin okumasını canı gönülden öneririm.
Bu kitapta yontulmamış bir yeteneğin keşfedilip biçimlenmesini, bir insanın hiçken nasıl zirveye ulaştığını görüceksiniz.
Aşk sayesinde insanın nasıl değiştiğine ve aynı aşkın insanı nasl tepetaklak ettiğini de okuyacaksınız.
Genelde kitaplarda 50-100 sayfa okunduktan sonra açılacağı,daha kolay akıp gideceği söylenir ama Martin Eden için 50-100 sayfa beklemenize gerek yok. Başından itibaren insanı içine çok güzel çekip alan bir kitap.
Martin tüm duygularını en yüksek şekilde yaşıyor. Ruth’a duyduğu aşkı da okuduğu kitaptaki bilgiye duyduğu açlığı da. Martin gibi özverili,vicdanlı,çalışkan, iyi bir aşıkla tanışmış olmak çok güzel. İnsan böyle karakterlerin gerçek olmasını istemekten kendini alamıyor.
Stephen King kesinlikle ustalığını çok net göstermiş. Kitabı okurken duyguları o kadar keskin hissettirmiş ki. John’a gidip sıkıca sarılmak istedim, Paul’un hissettiği çaresizliği iliklerime kadar hissettim. Duyguları bu kadar net, keskin hissedebildiğim nadir kitaplaedan biri oldu. Son 50 sayfasında ağlamanızı durduramıyorsunuz. Okudukça John’un çocuksu kalbine, iyiliğine, yaşadıklarına, korkularına, kötülüklerin bu kadar gerçek ve acımasız olmasına dayanamıyorsunuz. Bu yazdığımı okuyup, almak isteyen birileri varsa kesinlikle alsın ve okusun.
Yüreğinizi sıcacık yapmayı çok iyi başaran bir kitap. Kitabı okurken tebessüm etmeniz, gözlerinizin dolması çok muhtemel. Başkahramanımız çok küçük,akıllı,sevgi dolu ve yaramaz bir çocuk. Yazar küçük bir çocuğun ağzından anlatmayı çok iyi başarmış.Kurguda su gibi akıp gidiyor,sizi sıkmıyor ya da takılıp kalmanıza neden olmuyor. Herkesin kolaylıkla okuyabileceği sıcacık harika bir kitap.
Polisiye- gerilim kitaplarını okumayı çok fazla seviyorum. Grange'ın bu kitabı sayesinde okumadığım tüm kitaplarını okumak istiyorum. Kitap sınıfının en iyilerinden biri,tam bir başyapıt.
Polisiye-gerilim romanları çoğunlukla seri katillerin bu cinayetleri "nasıl" işlediğinden ziyade "neden" işlediğine odaklanır. İşte bu kitap öyle bir kitap değil. Bu kitapta bir katilin, cinayetleri nasıl işlediğine öyle bir eğilmiş ki, eğiliş o eğiliş. Yazar psikopatın psikolojisini bir psikopat kadar iyi anlayıp kağıda dökebilmiş,onun hislerini,düşüncelerini,motivasyonlarını vs bizlere aktarmaktan çok adeta yaşatıyor. Bu kitabı okuyup da katille ruhsal bir bağ kuramayan, kana karşı bir saygı duymayan insan olmayacaktır sanırım.Ayrıca kitapta tempo hiç ama hiç düşmüyor.Yazar size sürekli merak etmeniz gereken, kitapla ilgili iştahınızı kabartan olaylar, sorular veriyor. Acaba Reverdi öldü mü? Hatica'nın sonu bu işten sağ salim kurtulabilecek mi?.. Aklınızda sürekli bu sorular dönüp duruyor. Kitabı okumadan, sayfaları çevirmeden duramıyor insan. Çevremde ki herkesi okuması için zorluyorum. Gerçekten herkesin okuması,böyle bir tadı tatması lazım. Enfes bir kitap. Ne kadar övgü sözcükleri yazsam az benim gözümde.
George Orwell'ın okuduğum ilk kitabı ve iyi ki okumuşum diyorum.Kitapta, bir çiftlikte yaşayan hayvanlar, kendilerine zulmeden, emeklerini sömüren çiftlik sahibini domuzların planıyla ve çiftlikteki hayvanların desteğiyle devirip, yönetimi ele geçirirler. Amaç; eşit ve daha iyi koşullarda yaşayabilmektir. Başta her şey iyi gider. Her hayvan
Gabriel García Márquez bu romanında, çocukluğunu geçirdiği kasabada gerçekleşmiş bir namus cinayetini kaleme almış.Öncelikle şunu söylemeliyim ki kitabı sakin kafayla, sessiz bir ortamda okuyun. Kitap farklı farklı kişilerin ağzından anlatılıyor. Bu yüzden iyi bir şekilde konsantre olmadan okursanız olayda ve karakterlerde kafanız çok fazla karışabilir. Olay kısa bir zaman aralığında geçiyor ama yoğun bir içeriği sahip. Kitap bir namus hikayesini anlatıyor ve cinayeti kimin işlediği kitabın en başlarında belli zaten ama bu kimsenin umrunda değil. Kitapta cinayetin işleniş biçimi daha çok ele alınmış ve konu edilmiş.
Bizim toplumumuzda olduğu gibi onlarda da bekâretin önemi çok büyük, ne yazık ki uğruna acımasızca cinayet bile işlenebilir . Prudencia Cotes'in annesinin şu sözü bu konudaki hassasiyeti göstermeye yetiyor: "Tahmin edebiliyorum, çocuklar, namus meselesi beklemez."
Romanda çok fazla karakter olmasına rağmen ışıklar en fazla Santiago Nasar üzerine tutuluyor. Santiago özgür,yakışıklı, gözü pek ve zengin bir genç. Tabiri caizse Nasar bir hovarda. Bu durumda hayatına mal oluyor zaten. Kitabı okumam boyunca insanların umursamazlığı, insan canını yok saymalarına çok fazla sinirlendim. Kendimi böyle bir olayın içinde düşündüğüm de öyle bir yerdeki sözü geçmeyen bir insan bile olsam çırıpınır,çabalardım.Birinin de bunu yapmasını bekledim ama kimse yapmadı.
Finalde "Santiago, yavrum! Neyin var?" diye bağıran Wene Hala’nın sorusuna verilen cevap içimi çok fazla acıttı.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Kitap kesinlikle sıcacık bir anlatıma, samimi karakterlere sahip ve size samimiyeti,aşkı,dostluğu,bağlılığı,sevgiyi hepsini doruklarına kadar hissettiriyor. Bu hissiyatlar sadece bu kitaba özgü de değil. Bu seride ki bütün kitaplarında katlanarak bunu size hissettiriyor. Türk bir yazarın böyle güzel kitaplarını okumak insanı gururlandırıyor. Bu tarzda kitaplar okumayı seviyorsanız kesinlikle şans verin kitap içinizi ısıtsın,yüzünüzü güldürsün.
Kalbimde kocaman ve değişmez yere sahip olan, hayata anlam katan okuduğum en değerli kitaplardan biridir Uçurtma Avcısı. Adeta her sayfası, her cümlesi insanın kalbine kor ateşle kazınır. İnsanın kalbinde öyle derin izler bırakır. Okumanın üstünden yıllar geçse bile kitabı gördüğünde,aklına geldiğin de kalbinde ince bir sızı bıraktığını , boğazının düğümlendiğini hissedersin. Bunlar bir kitabın insana verebileceği en değerli, en özel şeylerdir.Benim gözümde Uçurtma Avcısı istinasız herkesin okuması gereken bir kitap. Khaled Hosseini'nin 3 kitabını da okuyup, yeni kitap çıkarması için dua eden bir insanım ben. Yalnız olmadığıma da eminim çünkü Khaled Hosseini büyülü bir yazım diline ve kurgulara sahip.
Dan Brown'a bir kez daha hayran kaldım. Kesinlikle muhteşem bir zekaya sahip. Kitap sizi içine o kadar güzel alıyor ki sanki Robert Landon'un yanındasınız ama o sizi görmüyor. Beş kişi tarafından dayak yiyen bir adamı düşünün, dövülen adam kendini korumaktan darbelerin nereden geldiğini anlayamaz. Kitabı okurken sizde olayların akışından,kafa yormaktan sarsıcı, etkileyici darbelerin nereden geldiğini anlamıyorsunuz. Kitap sizi öyle derinden sarsıyor.Hal böyle olunca olan olaya daha çok şaşırıp,etkileniyorsunuz. Yoğun bir hayatım olmasına rağmen kitabı bir gün bile okumadığım olmadı. İçiniz bir yandan bitirip nasıl son bulacağı ile kavrulurken bir taraftan da bitecek olmasının üzüntüsünü yaşıyorsunuz. Birkaç tane farklı kitap okuyup Dijital Kaleye başlamayı planlıyorum. Bu adamın kitapları gerçekten MUHTEŞEM! Okuyun,okutturun arkadaşlar, insanlar böyle harika kitaplardan mahrum kalmasın!
Açlık Oyunları okuduğum kitaplar arasında asla unutamayacaklarımdan biridir. Okuduğum zamanı çok net bugün aklımdadır(8. sınıfın üç ay tatili). Çok net hatırladıklarımdan biri de günlerce susuz kalmış bir insanın suya kavuşması gibiydi Açlık Oyunlarını okumam. Yaşadığım yerden uzaktaydım ve yanımda sadece Açlık oyunları vardı. Kitabı 1 günde kafamı hiç kaldırmadan okuduğumu,gözlerimin acıdığını dahi çok net hatırlıyorum. Diğer kitaplarını bulmak için deli gibi aramıştım. 5 yıl sonra şuan kitabı hiç eline almamış bir insan gibi okumaya başlasam aynı etki olur mu üzerimde bilmiyorum ama 8. sınıfta bu kitabı okumuş bir insan için kitabı hala seviyorum, kitapçıda gördüğümde karakterleriyle selamlaşır gibi kitaba bir kere dokunuyorum. Tavsiye ederim.
Monte Kristo Kontu okuduğum ilk klasik eserlerden biri. Kitap okumaya başladığım zamanlar (6. sınıf), klasiklere karşı büyük bir önyargım vardı. Klasiklerin sıkıcı olduğunu düşünme gafletinde bulunmuştum. Monte Kristo Kontu bu önyargıyı kırmam da en büyük katkısı olan kitaplardan biridir. Muhteşem bir kurguya,anlatıma,dile ve karakterlere sahip. Eğer kitap okumayı seven ve hala bu kitabı okumamış birileri varsa akıllarında okumayı düşündükleri kitapları bir köşeye atsınlar ve hemen Monte Kristo Kontu'nu okumaya başlasınlar. Kesinlikle pişman olmazlar!
Dan Brown kesinlikle herkesin okuması gereken bir kaleme sahip. Kitabı okuduğunuz her sayfada merak duygusu benliğinizden hiç uzaklaşmıyor. Kitap verdiği bilgilerle,kurgusuyla,anlatımıyla ilmik ilmik işlenmiş. Kesinlikle herkes okumalı! Yazarın tüm kitaplarını alıp okumak için sabırsızlanıyorum.
