176 syf.
8/10 puan verdi
HAMLET: Var olmak mı, yok olmak mı, bütün sorun bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel,
Zalim kaderin yumruklarına oklarına,
Yoksa diretip bela denizlerine karşı
Dur, yeter! demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece! Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıların yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü!
Çünkü o ölüm uykularında,
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Okur Takip Önerileri
"Meyhaneye sık gidiyorsun galiba?" diye sordu Demian.
"Evet," dedim, miskin bir tavırla, "başka ne yapacaksın ki? Sonuçta meyhane hepsinden eğlenceli bir yer."
"Öyle mi dersin? Olabilir tabii. Çok güzel bir tarafı da yok değil, esriklik örneğin, Bakkhus'a yakınlık. Ama bana sorarsan, meyhanelerde fazla vakit geçiren insanların çoğu bunları elden çıkarmıştır. Bana öyle geliyor ki, özellikle meyhanelere koşmak gerçekten biraz aptalca bir davranış. Evet, bir gece için, yanan meşaleler altında şöyle güzelce bir esriklik ve baş dönmesi! Ama bunun sürekli yinelenmesi, kadehlerin birbirinin gidip birinin gelmesi doğru bir şey olmasa gerek? Diyelim, her Allah'ın günü akşam olur olmaz meyhaneye gidip seğirtip gedikliler masasında pinekleyen bir Faust düşünebilir miydin?"
Sayfa 108Kitabı okudu
The Red Death had long been feeding on the country. No sickness had ever been so deadly — so great a killer — or so fearful to see. Blood was its mark — the redness and the horror of blood. There were sharp pains, and a sudden feeling that the mind was rushing in circles inside the head. Then there was bleeding through the skin, though it was not cut or broken — and then, death! The bright red spots upon the body and especially upon the face of the sick man made other men turn away from him, afraid to try to help. And the sick ness lasted, from the beginning to the end, no more than half an hour.
EDMUND İnsanların geri zekâlı olduğunun bundan daha iyi
bir örneğini arasak bulamayız. Hale bak, işler biraz
ters gidince bütün suçun bizde olduğunu bilmemize
rağmen kabahati yıldızlara, aya, güneşe yüklüyoruz.
Öyle ya kaderimizi arkamızdan itmese cani olmazdık.
Gökler istedi diye aptalız. Yıldızların etkisi altına
girmesek ne sarhoş oluruz, ne yalan söyler, ne de
başkasının kadınına göz koyarız. Hep yıldızların
yüzünden... Annemle babam ejderha kuyruğunun
altında sevişmeseler, ben de büyük ayının altında
doğmasam bu kadar kaba, bu kadar şehvetli olur
muydum hiç? Ne saçma!
"Neyi bekleyeceğim? Ayrıca kendimi hiç çocuk gibi hissetmedim, Charlie. Anlamıyorsun. Kendimi bildim bileli başımın çaresine baktım. Yemek, giysi, barınak, her şey. İnan bana, kaç yaşında olduğun fark etmez. Herkes yaşlanır. Herkes bir meslek öğrenebilir, vergilerini ödeyebilir ve bir aile kurabilir. Ama bu büyümek değildir. Asıl önemlisi dünyan sarsıldığında nasıl davrandığın ve etrafında neleri ne kadar görebildiğindir. Bir erkeği erkek yapan budur."
Yitip gitme fikri doğuştan bize
şu hayatta
benim de
bir yerim olduğuna
inanmaya çalışmak,
sağlak doğduğum halde
sol elle yazmaya
kalkışmak gibi
Sayfa 29Kitabı okudu
Yarını düşlüyoruz ve yarın gelmiyor;
Gerçekten istemediğimiz zaferler düşlüyoruz.
Yeni gün çoktan geldiği halde,
Yeni bir gün düşlüyoruz.
Yapılması gereken savaşlardan kaçıyoruz.
Ve hâlâ uyuyoruz.
Çağrıyı duyuyoruz; ama hiç önemsemiyoruz,
Gelecek henüz bir planken, o gelecek için ümitleniyoruz.
Her gün kaçtığımız bilgeliği düşlüyoruz,
Kurtuluş elimizdeyken, kurtarıcı için dua ediyoruz.
Ve hâlâ uyuyoruz.
Ve hâlâ uyuyoruz.
Ve hâlâ dua ediyoruz.
Ve hâlâ korkuyoruz...
Ve hâlâ uyuyoruz.
Sayfa 144Kitabı okudu
