Ceyda
@Disikurtlardaokur
Felsefe, sosyoloji, psikoloji, kişisel gelişim, çocuk ve ergen psikolojisi, aile ve çift psikolojisi, Dünya ve Türk Edebiyatı klasikleri…
Öğretmen
Üniversite | Yüksek Lisans
1 Mart 2001
42 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
“Büyük iyilikler şükran borcu değil, intikam duygusu yaratırlar.”
Sayfa 84 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
“Çünkü acı çekeni acı çekerken gördüğümde onun adına utandım kendimden; ve ona yardım ettiğimde, gururunu pek fena incittim.”
Sayfa 83 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
“En iyisi sevinmeyi öğrenelim, böylece başkalarına acı vermeyi ve acıları düşünmeyi unuturuz.”
Sayfa 83 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
“İnsan, insan olalı beri çok az sevilmiştir: bir tek budur kardeşlerim, bizim ilk günahımız.”
Sayfa 83 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
“Sahiden hoşlanmam yufka yüreklilerden, merhamet ederek mutlu olanlardan: utanma fazlasıyla eksiktir onlarda.”
Sayfa 83 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
“Nasıl böyle oldu insan? Sık sık utanmak zorunda kaldığından değil mi?”
Sayfa 83 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
“İdrak eden kişi, hayvanların arasındaymış gibi dolaşır insanların arasında.”
Sayfa 83 - İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...
Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını
Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını
Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını
Sonunda tek başımayım, bak böyle bıçaklanmış!
Biliyorum bir ölü var, ama ne? Ama kim?
Soğuk, merhametsiz kollarıyla sarmış her yerimi
Bir KANSER tümörü gibi büyüyor çaresizliğim.
Şu martının kanatları neden kırık biliyor musun?
Bu adamı dört duvar içine kim koydu sensiz?
Eğil bir kuyuya seslen, yankılanan benim hep
Benim içimde can verdi o gök o deniz!
Ne oldu o düşlere? Nerde o iyimserlik
Biz seninle şatolar kurmadık mı bir zaman
Şimdi biz o değiliz sanki, hiç o olmamışız,
Sanki bir şey var incinen dağılan bozulan.