Değer verdiğim insanlar, canımı nasıl yakacaklarını çok iyi biliyorlar: Görmezden geliyorlar, bir ekleyip bir çıkarıyorlar çünkü bu yaptıklarına üzüleceğimi biliyorlar. Ama ben hâlâ ona değer veriyorum, seviyorum. Kuzenimin de dediği gibi, gerçekten hiç bu kadar gurursuz olmamıştım. Ama ne yaparlarsa yapsınlar hiçbir zaman onlara olan saygımı kaybetmeyeceğim. Çünkü zamanında yaptığı yardımları var. Ama bunlar bana çok iyi ders oluyor. Artık birinden iyilik göreceğim zaman iki kere değil, on kere düşünüyorum.
Ben herkes için güzel şeyler düşünmeye çalışırken, onların beni yerin dibine çekmesi... Bunun çok büyük bir imtihan olduğunu düşünüyorum. Tam isyan edecekken karşıma sürekli bu söz çıkıyor.
Ablam, "Sen tanımadığın kızın bile üzüleceğini düşünüyordun. Bak ona bir şey olmadı, yine ağlayan sen oldun." dedi. Ne kadar da haklı. Ne zaman bir başkasını kendimden daha çok düşünsem sonu hiçbir zaman değişmedi. 🍂