"Neden kuş değilim sanki, yırtıcı bir kuş?"
Sonra birden dert ve tasa içinde yaşayan biz insanların, havadaki kuşların kaygısız ve masum mutluluklarını kıskanmamız gerektiğini hissettim.
Ayşe Nur Candan tekrar paylaştı.
Hayat, birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile, uzun zaman yan yana bırakmıyordu. Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi.
Okur Takip Önerileri
Katıksız bir kayıtsızlık var bugün bakışlarında, hani şu dünyada sadece üç türden insana has kayıtsızlık: Ya umutsuzca saf, ya umutsuzca içekapanık, ya da umutsuzca umut dolu insanlara.
Yukarıdan üzerine ne düşerse düşsün, kabulün olmalı. Sağanak ne kadar şiddetli, tipi ne denli dondurucu olursa olsun, bulutların biz aşağıdakilere reva gördüklerine sövemezsin.
Yeni bir üslup yaratmalı insan, yaşlılık döneminde. Haksızlıklara, sömürüye, çirkinliklere onca yıl tanık olmanın ve her şeye rağmen, kötülüğün mutlak egemenlik sağlayamadığını görmenin bilgisiyle; sakin bir itiraz geliştirmeli.
Daha fazla yaşamanın hakkı, boyun eğmek biçiminde verilebilir mi?
“Sakın ola hiçbir şey için üzülme ama bol bol kız, öfkelen, dövüş, savaş, küfret ama üzülme. İnsanı üzüntü çürütür.”
Varlığı büyük boşlukları dolduracak mahiyette bir şey değildi, fakat yokluğu müthişti.
İnsan derdinin üstüne kapanıp oturursa deli olur.
Ayinedir bu âlem, her şey hak ile kaim
Mir'atı Muhammedden Allah görünür daim.
Akşamdan akşama iki kadehin zararı yoktur. İnsana dünyayı unutturur. Eh, bu dünya da unutulacak dünya zaten...
Ömrünün sonuna kadar dövünsen bu hayatın cefası tükenmez; kendine etmiş olursun.