Elif Elif tekrar paylaştı.
Uzun bir elif gibiydim. Tek başına bir elif. Yere baktım, nokta gibiydi gölgem. İnsan olmak bu değil miydi? Elif olup, elifin oluş sırrı olan noktaya kadem basmak.
Sayfa 93 - Nesil YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Elif Elif tekrar paylaştı.
Ama beni tanımalarını en çok istediğim kişiler, beni en çok yanlış anlayan kişiler oldular.
Sayfa 20Kitabı okudu
İsyanın, çağdaşlık koyduk adını,
Uyanış sonrası duy feryadını,
Duygular yanlıştan aldı tadını..
Ey gönül unuttun kıblegâhını,
Felek herkes için yolcu evidir,
Cânâna, câna da kalmayan yerdir,
Bu devran, sana da kalmaz bana da,
Yollar biter, yük gider, kervan da..
Bu dünya ne senin, ne de benimdir,
İmtihan salonu, yolcu evidir...
Yeni çözülüyor ufkunda sırlar,
Yalnızlık Allah'a yakışıyormuş,
Geceyi beslemiş sanki asırlar,
Mevlâ'ya sığınmak, tek çıkar yolmuş...
Bilinmez âlemden gelmekte sesler,
O sesler ruhumu sarar da besler,
Beni yanlış yola çeken hevesler,
Cehenneme giden en kısa yolmuş...
Hak, hukuk, adalet dediler sözde,
Her şeyin en şeffaf yankısı dilde,
Aslı, madalyonun öbür yüzünde,
Hayat, bile bile yanlış yaşandı...
Veda için doğmadık mı hayata?..
Ufka bak...
Hüv-el Baki!!!
Al yüreğim senin olsun, neye yarar?..
Bizimkisi duyguların oyunu
Pembe hayaller yutar insanı,
Önümüzde uçurumlar...
İnsan toprak için süslenir,
Güzelleş biraz...
Akıl ardı etme ilâhi lütfu,
Sevmek dayanışmak için umuttu,
Helal zeminlerde fidanlar tuttu,
Benimle bu yolu, yürürsen eğer..
El değmedik ümitlerin üzülür,
Çok geçmez, dizlerde derman çözülür.
Has bahçeler kurur, bağlar bozulur,
Gönülden Mevlâ'yı sildiysen eğer...
Hayat muğlak çizgi, hep uçurumlar,
Düşme rehavete, imtihanın var...
Yeis ve korkaklık erdemi boğar,
Sabret, gece gider, o şafak doğar.
Lisan kifayetsiz görüntüde nem,
Neyin kavgasını vermekte ülkem?..
İnsana, insanı anlatabilsem,
Kalemler susardı azametinden...