Elif Gürsoy
Her seferinde bu adama yenilmekten nefret ediyordu ve her seferinde onun bir zafer kazanmasına sebep olduğu için kendisinden de nefret ediyordu
Sayfa 123 - Çınaraltı Yayınları
Elif Gürsoy
Biliyordu, ablasının ahının kovaladığı bir ömür yaşamıştı. Bir gün yakalanacağını biliyordu. Yakalanmıştı. Bu “ah” onu yakalamıştı. Hemde tam yerinden biricik can yongasından, tek oğlundan, göz bebeğinden yakalamıştı.
Sayfa 62 - Çınaraltı Yayınları
Elif Gürsoy
Bu kadar olmazlarla çevrili bir yar, nasıl sevilirdi?
Sayfa 44 - Çınaraltı Yayınları
Okur Takip Önerileri
Elif Gürsoy
Sanki bütün iradesi, benliği ve yönetimi başka birinin eline geçmişti. Başkalarına karşı mücadeleyi pehlivan gibi biliyordu. Her türlüsüne karşı hazırlıklıydı. O, bunu küçücükken öğrenmeye başlamıştı. Ama bu? Bu nasıl bir savaştı? İnsan kendi kendi ile nasıl savaşırdı?
Sayfa 44 - Çınaraltı Yayınları
Elif Gürsoy
Hayat denilen şey herkesin ömrünce süren bir yürüyüş değil miydi? Madem her yaşanılan sıkıntı, üzüntü, sevinç, acı, heyecan, mutluluk bu yürüyüş sırasında karşılarına çıkan birer kapıydı, bu kapıdan bazen sabrederek, bazen isyan ederek, bazen ağlayarak, bazen gülerek, bazen anlayarak, bazen de anlamayarak geçiyorduk, madem her geçiş ya kazanç ya da kayıptı, yeni bir sınav kapıdaydı demek. Dilinden kırık bir “Elhamdülillah” döküldü.
Sayfa 25 - Çınaraltı Yayınları