"Hiç kitabınız yok mu?” dedim. “Burada kitap olmadan nasıl yaşıyorsunuz, diye sorabilir miyim? Doğruyu söylemek gerekirse, kitaplarımı elimden alsalar çıldırırım.”
Bir kahve alın bir pencere kenarına oturun veya sizi insanların duymayacağı her hangi bir yere. Bulduğunuz yerin neresi olduğu hiç önemli değil ama sessiz bir yer olması kesin. Çünkü bu çocuğun hikayesini dinlerken çok uzaklara belkide yaralarınızın en ücra köşelerine ineceksiniz. Bu yüzden gürültüden uzaklarda bir yerlerde olmanız gerekiyor. Çünkü geri döndüğünüzde iyi olmayacaksınız. Kitapları bu yüzden seviyorum. Siz istemezseniz de sizi ait olmadığınız bir dünyada hiç tanımadığınız bir adamın yaşadıklarına tanık ediyor. Ve bu bazen bir mucize de olabiliyor. O ayakkabıyı unutmayacağım . Bir pastanın mumlarını neden üfemedigini de.Kalbim seni unutmayacak çocuk .Emin ol unutmayacak.
"Her şeyi yapıyor olmama rağmen babamın beni sevmeyişini anlayamıyordum. Oysa konuşmak isteseydi anlatmak istediği ne olursa olsun onu en çok ben dinlerdim"
"Babamın beni bir daha üzemeyeceğini kendime garanti edip çocukken ettiğim tövbelerin öfkesine kaç mezar kazdım bilmiyorum. Keşke bir defa da babamı gömmeyi deneseydim"
"Dikkat et Mehmet Efendi köpekler bile iyi bir eğitim ile yüz elli ile iki yüz civarında kelime öğrenebilirler. Ama bazı insanlar hayatı boyunca merhametin ne olduğunu öğrenemiyorlar"