Yaşlanmak, geçmişten artık korku duymuyor olmaktan başka bir şey değil zaten.
Sayfa 69Kitabı okudu
Ama sonuçta zaman her şeyin ilacı, alınan yaşın da tüm duygular üzerinde özel ve hafifleştirici bir etkisi var. Ölümün yaklaştığını hissettikçe, ölümün gölgesi yolunuzun üzerine simsiyah düştükçe, olaylar gözünüze eskisi gibi batmıyor, derin duygularınıza artık aynı şekilde seslenmiyor, tehlikeli gücünden çok şey kaybediyor.
Sayfa 69Kitabı okudu
İnişli çıkışlı duyguların değişen fırtınasıyla öyle dolup taşmıştım ki iç dünyam sonsuza dek paramparça olmuştu.
Sayfa 68Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ama dediğim gibi bütün acılar korkaktır, yaşama karşı duyulan aşırı arzu karşısında acı geriler; çünkü yaşama arzusu, düşüncelerimizde var olan ölüm arzusundan çok daha güçlü şekilde bedenimizin her zerresinde mevcuttur.
Sayfa 67Kitabı okudu
İçimde duygularımı harekete geçiren şeyler azaldıkça, yaşam çarkının en hızlı döndüğü yerlere gitme ihtiyacı duyuyordum.
Sayfa 17Kitabı okudu
Tembel bir iyilik. Uyarılmak istiyor, gelip alsınlar istiyor. Sen, ancak yardıma çağrıldığında, senden istendiğinde yardım ediyorsun, hoşlandığın, zevk aldığın için değil fakat utancından, zayıflığından ötürü yardım ediyorsun.
Sayfa 35Kitabı okudu
Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur.
Sayfa 20Kitabı okudu
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 68
İnsanların geçmişte kalan her şeyin hep bir hata ve ileriye bir hazırlıktan ibaret olduğunu sanmaları genel bir delilik hali herhalde.
Sayfa 68
Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.
Sayfa 67
İnsanları sevindirmenin bu kadar iyi ve kolay olduğu niçin daha önce hiç anlamamıştım!
Sayfa 65
Birilerini sevindirmenin ve bundan sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyordum: İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu.
Sayfa 63
Bu tuhaf anı hiçbir zaman unutmayacaklardı. Hayatlarının sonunda bakım evine veya hastaneye düştüklerinde belki bir kez daha akıllarına gelecekti. Benden bir şey onlarda yaşamaya devam edecekti, onlara bir şey vermiştim.
Sayfa 63
Onlar bana korkutarak eziyet etmek istiyorlardı, ben de onlara tepkisizliğimle.
Korku duymuyordum. Sadece olacakları bekliyordum. Nihayet dibe varmıştım, bayağılığın son noktasına.
Sayfa 58