Taşradaki eniştesine yaptığı kısa bir ziyaretten döndüğünde, Franz Kafka’ya hoşgeldine gittim: “Artık evdesiniz yine.”
Kafka üzgün gülümsedi.
“Evde mi? Ben annem ve babamla oturuyorum. O kadar. Doğru, küçük bir odam var, ama o ev değil ki; daha da çökmek için, iç tedirginliğimi saklayabileceğim bir sığınak.”