Erva Dertlioğlu
@Ervadrtlglu
“İnsanın en ağır dalgınlıklarından biri, üzerinde yaşadığı dünyayı sabit ve sarsılmaz zannetmesidir.”
İzmit
28 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
İnsanları, kendilerine rağmen sevebilirdim. Benim sevgimden ancak insanlıklarından vazgeçerek kurtulabildiler. Ve işte sonunda, istedikleri gibi, benim için yabancı, meçhul, hiç olup çıktılar.
Kendim ele aldım kendimi, yeniden iyileştirdim.
Bir başınayken kendi kendini yer bitirir yalnız kişi, başı kalabalıkken çok kişi yer onu.
Okur Takip Önerileri
Şimdi sen kalkmış, dünyayı kendi kafalarının içi kadar dar gören bu ahmaklarla konuşuyorsun.
Vermenin asıl sevinci, alanın da sevincini hayal edebilmekten geliyordu.
Kötülük etme sanatında onlara yetişebilir miydim, yetişsem bile onlara yapacağım hangi kötülük içimi ferahlatırdı? Kendime olan saygımı yitirir, karşılığında hiçbir şey kazanamazdım.
Söyle yüreğim, nedir bu halin?
Nedir bunca telaşa düşüren seni?
Bu yabancı yaşam, senin için pek yeni!
Karşımdaki çehren sanki sislere boğuldu.
Siliniverdi daha önce sevdiklerin,
Karalar bağlayıp üzüldüklerin,
Siliniverdi huzurun ve gayretin-
Söyle, bütün bunlar nasıl oldu?
Açıyorlar ağızlarını yumuyorlar gözlerini, birbirlerine girişiyorlar, birbirlerine esip yağıyorlar. Beş dakika sonra yine canım cicim.
Ah! Şu kayıtsızlığın gücü! Budur taşlara milyonlarca yıl değişmeden dayanabilme olanağı veren.
“Asıl bahtiyar, bir ömür boyunca hasretini çektiği şeye kavuşan değil, ona erişeceğini anladığı anda, saadetinin en yüksek noktasında bir “Ah!” diyerek düşüp ölebilendir.”
Kaç sonbahar atlattım, kalbim buz gibi. Bir avuç içi yeterdi oysa, yüreği ısıtmaya. Ama bir elvedanın başlattığı yağmurlar kaç sene sonra diniyor, bilir misin?
“...yangından geriye ne hasar kaldığını ancak dumanlar dağılınca anlayacaktı.
Yara sıcakken duymamıştı acıyı.
Gerçek acı zamanla başlayacaktı...”
Şu tarafta biraz birikmişliklerim var
Şu tarafta biraz delirişlerim
Yorulmak haz vermiyor kaç senedir
Kaç sene daha sürer bu serzenişlerim
Bir yol biliyorum
Yürüdüğümüz bu yılların adı
Kabarmış bir karmaşıklık
Ömürle borcumuz başladı
İnsan diyorum
Nedir insanın lakabı
Kaçış, saklanmak ve görmek
Hepsi tek kalıp, göz kararı
Sahi, çok yürüdük
Çok yorulduk, iştah kalmadı
Peki kimindi bu çok kararı
Kime göre hayatımız az kaldı..
Yemyeşil bir yalnızlığı
İçim dışım uzaklık
Kimseye anı olmadan geçtim.
Taşı bile severdim
Birisi tüy kadar dokunsaydı bana...
Kendine en ağır yükü aradın:
Bulduğun, kendindi;
kendini sırtından atamadın.