"Nasılsa tekrar geri gelirim diye gider insan ama sonra dönebileceğin bir yer kalmaz. Bırak dönebileceğin yeri, üzerinde yürüyebileceğin bir yol da kalmaz. Gidip de dönen yok mudur? Var elbette. Bazılarının gitmesi de elmezdir. Ama seninki böyle değil. Gitme."
Önüne çıkan her söküğü belki kendisi sebep olmuştur diye özenle dikmişti. Yoluna dikilen her çöpü kendi bıraktığını sanarak toplamış, her kırığı kendi sonucu sanmış, dikkatle yapıştırmışdı. Ama sırça bu. Azıcık zorlamada çıt diye atıvermez miydi en kuvvetli yapıştırıldığı yerden?
"Hər şeyin bir cəzası var. Arifə veriləcək ən böyük cəza zikrdən kəsilməkdir. Çünki sevgilini anıb xatırlaya bilməmək aşiq üçün ən böyük cəzadır."
Süfyan Sevri