Kendim bana sarıldı. Her şeye gücün yetmez, dedi. Hayat devam ediyor dedi. Kendimi çok sevdim. Canım dedim ona. Bir sen varsın dedim. Sırıttı kendim. Başımı okşadı.
Doğru yerine dokunmalı hayatın değil mi? Yoksa bir anlamı olmaz. Yakalayamayız ya da bize tepki vermez, ya da fark edilmeyiz, ya da bir sürü şey. Doğru yerine dokunmalı hayatın. Böyledir belki.
İnsanların içimde açtıkları kuyuya düşmemek için karşımdaki desensiz ama pütürlü duvara bakışıma tutundum uzun bir süre ve o kadar süre tutununca tutunmayı başarmış, bir kez daha başarmış olarak devrildim yatağıma.