Hatice Yalçın
@Frontallob
Öğrenci
İstanbul
21 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
2023 OKUMA HEDEFİ
1/60 kitap - %2 tamamlandı
1 kitap okudu
60 kitap
157 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
157 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Düşünce, insanın ölümsüz olan tek organıdır
Biliyorum sizi. Küçük sürtünmelerle yetinirsiniz. Büyüklerinizden korkarsınız. Akşamları elimizde paketlerle dönersiniz. Sizi bekleyenler vardır. Rahatsınız. Hem ne kolay rahatlıyorsunuz. İçinizde boşluklar yok. Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?
Nasıl bir uçurum kusursuzluğuna ulaşmışım ki düşecek yerim bile kalmamış?
Ben sevdiğim her şeyden yakayı kurtarmak için yaşarım; onlarsa tek bir konuya tutulmak için. Ben sonsuzluğun tadına bakarım, onlarsa sonsuzluk içinde yok olurlar.
Eğer her kederlendiğimizde ağlayarak kurtulma imkanımız olsaydı, teşhissiz hastalıklar ve şiir ortadan kalkardı.
Eski zamanlardaki büyük yalnızlar mutluydular, ikiyüzlülüğü bilmiyorlardı, gizleyecek bir şeyleri yoktu: bir tek kendi yalnızlıklarıyla söyleşiyorlardı...
Kendimizi yok etme fikri, buna ulaşmanın yollarının çokluğu, kolaylığı ve yakınlığı sevindirir ve ürkütür bizi; zira kendimiz hakkında geri dönüşsüz bir şekilde karar verdiğimiz o hareketten daha basit ve daha korkunç bir şey yoktur. Tek bir anda bütün anları ortadan kaldırırız; bunu tanrı bile yapamazdı. Fakat palavracı iblisler olduğumuzdan sonumuzu erteleriz: Özgürlük gösterişinden, kibrimizin oyunundan nasıl vazgeçebilirdik ki?...
Aşırı hassas yalnızlıklarımız, ötekiler için ne cehennemdir!
Vaktiyle bir "benliğim" vardı; artık sadece bir nesneyim... Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum; dünyanın uyuşturucuları bana benliğimi unutturmayacak kadar hafiftiler. İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında hala bir yerim olabilir ki?