Bizse, hep yaşayacağımız vehmiyle şu anda yapabileceklerimizi, hep sonraya erteleyip duruyoruz.
İçimizde, sürekli yaşayacakmışız gibi bir duyguya
sahip oluşumuz, kuşkusuz, Allah'ın bir lütfudur. Yoksa yaşadığımızın tadını almazdık. Yoksa içimizden bir şeyler yapma isteği gelmezdi. Belki hayata karşı kötürümleşirdik. Ancak, sürekli yaşayacağımız duygusu bizi kandırmamalıdır. Bütün nefslerin ölümü tadacağı muhakkaktır.