Fiziksel dünya bakımından kişi, ihtiyaçları azaldığı ölçüde mükemmelleşir. İnsanın Tanrı ile ilişkisindeyse durum tam tersidir. Kişi, Tanrı’ya olan ihtiyacını ne kadar hisseder ve dile getirirse o kadar mükemmelleşir. Tanrı’ya ihtiyaç duymak utanılacak bir şey değil, mükemmelliğin ta kendisidir. Dünyadaki en acıklı şey, insanın Tanrı’ya olan ihtiyacını keşfetmeden ömür tüketmesidir.
Arza hacet yok, halim sana ayandır. Dile gerek yok, sessizliğim sana beyandır. Söze lüzum yok, susuşum sana kelamdır. Kelama ihtiyaç yok, aşk sana figandır.
Pembe, yeşil güzelim açelya
Yakışır o başka yarınlara
Çiçeklenir, coşar ışık suyla
Kırılgandır koyu karanlıkta
Açelyalar hep hatırlatır seni bana
youtu.be/PfDG18eTyNs