Ben hiçbir şey seçmedim bugüne kadar, kendimden bir şey yapmadım, kendim olmadım hiç. Ya sokak başında buldum kendimi ya da tanımadığım bir evde. Ama hep mutluydum, ne olduğunu bilmeden, mutluluktu benim görevim. Beni ya zorla uzaklaştırdılar içlerinden ya da nedenini söylemeden çağırdılar yanlarına. Değişmedim hiç, okşandığım zamanda, itildiğim zamanda hep aynı kaldım. Kör şeytanın işiydi beni sevindirmek, ağlatmak. Var olmam başkalarının istemine bağlı kaldı hep.Ama bir defa, yalnız bir defa kendim olmak istedim.
Nefret ettiğin şu insanlardan daha baskın çıkmışsın kendine karşı.Onların yapamayacağı kötülüğü yapmışsın kendine.Sevginin kökünü kazımışsın içinde..Sade yalnızlığın için çalışmışsın, büyük duvarlar örmüşsün çevrene ama sonra bir bakmışsın ki duvarların içinde kimse yok.