Azad Altuğ
@Gewer
En iyisi size bir sır vereyim,
Önce kendi aynanıza bakın.
Goethe
Atanamayan
Üniveriste
Gaziantep
Hakkâri yüksekova
192 okur puanı
Haziran 2015 tarihinde katıldı
Ya bütün varlığınla çalışmalısın ya da hiçbir şey yapmamalısın.
Asıl acı olan da, ruhumun birden altüst olması. İçimi dolduran sevginin, şefkatin yerini ona karşı nefretin alması.
Suçlu, bütün felaketin kendi suçundan doğduğunu hissediyorsa, suçsuzdan çok acı çeker.
Okur Takip Önerileri
keske yalan da olsa dünyada adalet diye
bir seyin var olduğuna inanabilseydim. Ama inanamıyorum. Çünkü insan denen bu tuhaf
yaratığı kötülükten uzak tutacak ne bir güç var, ne de bir yasa.
İnsan denen bu tuhaf yaratığı, kötülükten uzak tutacak ne bir güç var, ne de bir yasa.
Bizleri perişan eden, elimizi kolumuzu bağlayan; büyük kavgalara biriktirmemiz gereken öfkeyi ve gücü, günlük yaşama içinde ucu ucuna harcamak zorunda kalışımız.
Ölen ister namuslu biri, ister çıkarcının teki, ister yaşarken varlığıyla herkesi bezdirmiş bir ukala olsun, sözler değişmez. En büyük sahtekârlığımızdır: ölünün arkasından iyi konuşulur. İyilik, cesetler arasında eşit olarak dağıhlır.
Düşünün: tam anlamıyla katılacağınız nitelikte bir örgütün kurulmasını önce başkalarından bekliyorsunuz. Siz katılmadan, sorumluluğu paylaşmadan; sonradan, uygun bulursanız katılacaksınız.
Ahlak ya da ahlaksızlık değil, ahlakdışılık sözkonusu-dur artık.
dünyaya ve sevdiklerine kaptırdıkları şeylerin çetelesini tutmayanlar, hep kazançlı, hep borçlu çıkanlar son hesaplaşmada.
"Sevgi sözcüğünün anlamını artık bilmiyorum,"
Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde diğerlerinin, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Yavaş yavaş güveni azalıyordu. İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur.
(ama Yüzbaşı Ortiz demişti ki: “Başlangıçta hep böyledir. Yeni gelenler kazanır. Herkes için durum aynıdır, insan gerçekten güçlü olduğunu zanneder ama bu yalnızca yeni gelmiş olmanın yarattığı bir durumdur, sonunda diğerleri de sisteminizi öğrenir ve günün birinde bakarsınız hiçbir şey yapamıyorsunuz.”).
Belirli bir zamanda, arkamızda bir kapı kapanır, kapanır ve bir şimşek hızıyla kilitlenir; geri dönecek zaman kalmamıştır.