Bu mektup yağmuru dinmeli artık, Milena! Bizi serseme çeviriyor... yazdıklarımızı unutuyor, hangi soruya karşılık vereceğimizi anımsamıyoruz...Ne türlü olursa olsun, sürekli bir çarpıntı içindeyiz. Çekçeni çok iyi anlıyorum, gülüşünü bile duyabiliyorum. Zaten sözlerinle gülüşlerinin arasında bocalıyorum daha, sonunda sözlerin kalıyor ortada...Unutma niteliğimin temeli: Korku!