Rumata yerinin içində oturdu,yırtılmış,qəşəng adyalı ayaqlarının üstünə çəkdi. Adamı ağır ümidsizlik bürüyür,oturub vəziyyət qarşısında nə qədər gücsüz və əhəmiyyətsiz olduğumuzu düşünmək istəyirsən... Yerdə olduğumuz zaman bu bizim ağlımıza da gəlmir. Biz orada sağlam,psixoloji uyğunlaşma keçirmiş və hər şeyə hazır olan qətiyyətli insanlarıq. Bizim əsəblərimiz əla vəziyyətdədir:adamlar döyüləndə,dar ağacından asılanda dönüb baxmamağı bacarırıq. Bizdə misli görünməmiş dözüm var:sağalmaz axmaqların sərsəmləmələrinə tab gətirə bilirik.
-Deyəsən,axı söz soruşdum,bu gün əl-üzünü yumusan,ya yox?-Rumata məktublardan birini götürüb açdı.
-Su ilə günahları yumaq olmaz,-oğlan donquldandı.-Məgər əsilzadəyəm,yuyunum?
-Bəs mən sənə mikroblardan danışmamışdım?