Kitabı bitirip, arkama yaslanarak şunu dedim: İyi ki o toplumda kadın değilim. Sonra silkelendim, kendimi daha müreffeh ya da diğer 'medeni ' bir toplumdaki kadın sesiyle şöyle andım: İyi ki arkasına yaslanıp oh diyerek şükreden gafil değilim. Ona da diğer bir kadın acıyarak baktı ... Bu kitapla ,tüm kadınların aynı gemide yolculuk yaptığını ya da muhtemel yolcu olacağını ya da o gemide muhakkak karşılaşabileceğimizi hissettirdi. Şükür ,temenni ,dua,acıma ve acınacak durumda olma... Sonunda oh diyip arkama yaslandığım yerden irkilmek, bu rahatlama duygusundan utanmak. Çünkü anlatılanlar seni rahatlatmak için değil rahatı kaçırılan ve/veya hiç verilmeyen tüm kadınları anlaman için yazılmıştı.
