Hazal
@HaazaL
Kitaplardan daha iyi bir yol arkadaşı bilmiyorum. (H.Fletcher)
"Çünkü eşsiz bir yüreğin var Zeze."
Lisans
4 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Hazal tekrar paylaştı.
"İnsanın yoksul bir babası olması ne kötü!
Bakışlarımı lastik pabuçlardan ayırdım ve önümüzde duran galoşları gördüm. Babam ayaktaydı, bize bakıyordu. Gözleri sınırsız bir hüzünle doluydu. Gözleri öyle büyümüş öyle büyümüştü ki, Bangu Sineması'nın perdesini doldurabilirdi neredeyse. Ve öyle korkunç bir acı vardı ki bu gözlerde, ağlamak istese bile ağlayamazdı. Bitmek tükenmek bilmeyen bir dakika boyunca orada durup bize baktı, sonra sesini çıkarmadan önümüzden geçti. Yıkılmıştık, bir şey söyleyecek durumumuz yoktu. Komodinin üzerinden şapkasını aldı ve yeniden sokağa çıktı. Ancak o zaman Totoca koluma dokundu.
"Kötüsün, Zeze," diye fısıldadı. "Yılan kadar kötüsün. Bunun için..."
Sayfa 50Kitabı okudu
Hazal tekrar paylaştı.
"Dikkat, Zeze! Bu diyeceğim çok önemli: Önce sağına, soluna bakacaksın. Sonra, haydi!"
Yolu koşarak geçtik.
"Korktun mu?"
Elbette korkmuştum, ama başımı hayır anlamında salladım.
Sayfa 13
Hazal tekrar paylaştı.
"Nen var Zeze?"
"Hiç. Şarkı söylüyordum."
"Şarkı mı söylüyordun?"
"Evet."
"Öyleyse ben sağır olmalıyım."
İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.
Hazal tekrar paylaştı.
Uzun uzun burnumu çektim.
"Önemi yok, onu öldüreceğim!"
"Ne diyorsun sen küçük; babanı mı öldüreceksin?"
"Evet yapacağım bunu. Başladım bile. Öldürmek, Buck Jones'un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! Hayır. Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek... Ve bir gün büsbütün ölecek."
"Bu küçücük kafada ne büyük bir hayal gücü!"