“Ağla Kasap!” dedi bana. “Neye ağladığını bilmesen de ağla oğlum. Gözyaşı insan külüdür, ağla, mum ağlamazsa alev gülmez!” Ağladım ben. Herkes dönüp bakıyordu, âr edip saklanmaya çalıştım, “Utanma!” dedi, “Ağlayamadığın gün utanırsın, bugün değil.” Rahat rahat ağladım o zaman...
Sayfa 315 - A.P.R.I.L Yayıncılık