Öncelikle Merhabalar , ilk incelememi bu kitapla birlikte yazacağım. Yazım hatası ,devrik cümle veya kalbe , ruha dokunmayan kelimeler ile karşı karşıya kalırsanız lütfen bana kızmayın.
Albert Camus ' un yazdığı bu eser bana bazen iç dünyamda böyle hissiz , kayıtsız bir insan olma isteğini veya davranışını çok iyi yansıtmış. Hepimizin böyle dönemlerden geçtiği olmuştur. Ama her zaman içimizdeki küçük insanlık ,
vicdan , ahlak ve erdem kırıntıları bizleri böyle hissiz ve tepkisiz kişilikler olmaktan alıkoyuyor. Bana göre başkarakter de hissiz olmaya , tepkisiz kalmaya veya yaşamdan fazla anlam bulamamaya çalışsa da annenin ölümünden sonra insanlık kırıntılarınin tekrar açığa çıktığını hissediyor.Ve bu hissiyat sonucu karakterimiz öldürüldüğü Arabı 1 kurşun attiktan sonra bırakmadan biraz bekleyip 4 kurşun ile tamamen dünyadan siliyor. Ne yaparsak yapalım içimizdeki insanı duygular asla kaybolmaz , sadece bunları bastırmamak ve hayatı akışına bırakmak gerekir.
"İnsan eninde sonunda her şeye alışır."
Önemli olan bu alışma sürecinde kim ve ne olduğunu unutmaması
Sevgilerle M.A.
