hüznüm akıp gider gözlerimden yanaklarıma, içimdeki acı tutmaya çalıştığım nefesimdir. seni tanımlamak ruhuma ağır gelir, acını yaşamak bedenime. bir çocuğun elinden kayıp giden şişirilmiş balon gibiyim, süzülüyorum boşlukta ben bana yabancı, kim bana en yakın olsun ki. tanı kendini, acını hisset, sadece kendine anlam yükle, derin iç çekmenin zamanı değil şimdi aldığın nefesi zehretme kendine. başın belli, sonun belli be beşer neyi dert edersin kendine. dogmayımi? ölmeyimi? hangisi ağır gelir sana.
İnsan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım, sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat.