..her zaman memnuniyetsizdi. Ben onu güldürmeye çalışsam da gülmezdi. İnsan denen varlık o kadar kolay bir şekilde, bir çırpıda değişebilir utanç verici, hayır, gülünç derecede korkunç bir değişim geçirirdi.
Soğuk bir sonbahar gecesiydi. Tsuneko’nun (adı buydu sanırım ancak hafızam zayıfladığı için emin değilim. Bu, nasıl bir insan olduğumla alakalı çok şeyi gösteriyor aslında. Birlikte intihar etmeyi denediğim insanın adını dahi hatırlamıyorum)…