Ayşe Akcan
@HilalAyseAkcan
Kitap okuyorum diyordum önceleri,sonra baktım ki kazı yapıyorum içe doğru
8 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Merhabalar.
Siyah köpek Beyaz köpek hikâyesini çoğumuz biliyoruz.Biri iyiliği biri kötülüğü simgeliyor.Ve hangini beslersek o kazanır,diyor hikaye.Hikayede herşey çok net,siyah ve beyaz iki ayrı köpek.İçerde durum hiçde öyle değil.En azından benim içimde bu net değil.Ve iki kopek yok.Benim içimde alacalı bir köpek var.Karasi yok sayilmiş bir köpek var.Bunu el mi yaptı derseniz hayır bunu ben yapmışım.Ama karanin kotü olduğu öğretilmiş.Karayi aka boyamisda boyamişiz.Bir gün bu beyaza boyali alacali köpek büyümüş alttan karalar çikmaya başlamiş.Tabi bunu anlamamiş beyaz boyalı alacalı köpek,demiş"kirlendim,yikanayim"yıkanmış,aman bir de ne gorsün,yikandikça karası büyümüş,yikandikça alacalı bir köpek olmuş.Tabi yıllarca alacasi boyali Beyaz köpek olarak yaşadiği için icindeki alacalı köpekten çok korkmuş.Uzun bir süre insanlardan saklanmış,bazen karasini beyaza boyamiş,bazen beyazaza boyalı alacalı köpeklerin yanında aklı tarafini gostermis,bazen boyamiş kendini beyaza.
Gel zaman git zaman ogrenmis ki herkesin içinde alacalı,siyah,beyaz,sarı,gri,çok renkli bir köpek var,kiminin karası kiminin akı çok,kimi solgun sari ama çoğu beyaza boyamiş sarisini,karasini.
Bende durum bundan ibaret dostlar
İçimde alacalı bir köpek var.
Ayşe Akcan
24/08/2023
****"
Bir yıldır almak istiyordum.Bu gün geldi kitabım.Yillardir beyaz tarafına baktiğim Alacalı köpeğin birazda kara tarafina bakmak niyetim
Bir şeyin farkına varmak,hayatini sorgulamayanlarin içinde bir lanet gibi geliyor.malesef cehaletin laneti nesiller boyu sürebiliyor.İnsan kendiyle yüzleşmekten kaçıyor çoğu zaman.Fiziksel olarak büyümüş duygusal olarak bir yerde şıkışmış kalmış ebeveynlerin büyümemiş çocuklarıyız. Ve maalesef çoğumuz ebeveyniz.Bunu dişta eşimizde,anne babamızda
Yavaş yavaş insan emarelerimi yitiriyorum.Çatistiğim,carpistiğim,çalistiğim insanlara benzemeye başladım.
.'' (Canavarlarla savaşan kişi, kendi de canavar olmamaya bakmalıdır. Ve uzun süre uçuruma bakarsan uçurum da sana bakar.) diyor, Nietzsche
Henüz kendime istedigim bir çevre olusturamadigim için
yine bulabildiğim tek yol okumak.
Daha öncede yine kitaplar yetişmisti imdadıma.Bu sefer daha başka hasbihalim kitaplarla.Bu böyle olmamalı, dedim okudum,bulunduğum ortamdan beni uzaklaştırdığı için Okudum.Hayatimdaki problemleri çözmek için okudun.Simdi,kim olduğumu hatırlamak için okuyorum,kim olduğumu unutmamak için okumalıyım.
Kaybolmamak için okuyorum.
Özgünluğümü korumak için okuyorum.
Son iki yıl beni oldukça zorladı.Geçen yil Kasım ayından bu güne kadar ki yorgunluğu ruhumda dahi hissetttim.Gebelik,iş,deprem,depremin ardi dogum..Son günlerde kendime soruyorum "acaba sessizce deliriyor muyum?"diye.Sanki bir ormanda kaybolmuş,yolsuz yolaksiz kalmış gibiyim.Okumak,benim için bir yol arayışı.Okudugum kitaplar üç aşağı beş yukari, benim gibi yol arayan insanların hikayeleri.Hikayelerin ortak noktasi,alışılmış yollardan gitmenin huzursuzluğu içindeki insanların başka bir yol arayisiyla yeni yollar açması ya da hayatın yolsuz yolaksiz yerlere götürdüğü insanlarin mecburen yeni yollar yapması,açması.
Bu güne kadar bende çok alışılmış yollardan gelmedim.Denedim,çabaladım,içim almadi.Hep 'Bu böyle olmamalı,başka bir yolu olmali."dedim.Ve başka başka yolları olduğunu da gördüm.İste yine öyle bir yerde,kendimi yolsuz yolaksiz kalmış gibi hissediyorum.Bilmiyorum nasıl olur,ne yaparım da yeni bir yol bulurum.Ya da belki Ormanda kendime yeni bir patika açarım.
Bu zorlu zamanların en güzel yanı küçük kuzum,ailemin sagliği ve kitaplar..