Uyan hadi diye başlayıp, üstünü iyi ört diye biten günlerin sonuna geldik demek. Toprağım bol olsun. Artık gözlerin tabut karanlığı, ellerin çürümeye başlayan bedenimde gezen yılandan farksız. Cehennemin kokusu geliyor yüreğine açılan kapıdan. Kitabım atılıyor önüme ve "ikra" deniyor. İlk kelimem ilk günahım. Berna diyip başlıyorum okumaya. Birer birer dökülüyor aşkımın sürüklediği günahlar dilimden. Yaradana dönükken vücudumun kıblesi, senmişsin meğer kalbimin kabesi. Mahcubum Rabbime, cehennemin en dibinde bekliyorum seni...
Varoluş sürecinden bu yana kaybetmek için çaba sarfettigimiz ya da hatırlamak daha istemediğimiz ve bence bizler için daha önemli olan değerlerimizi şu an dünyanın bu hale gelmesi için feda ettik.