"Herkese suskun olan Lâl, bana bir de kör oldu Helin. Tamamen kör oldu. Ve ben, gerçekten kimsesi olmayan adam, onu her şeyim yaptım. Annem yaptım, babam yaptım, ailem yaptım."
İnsanlar bazen farkından olmadan bazen de farkında olarak kırılmış kalbimi elimden alıyorlardı, eziyorlardı, ayaklarının altına atıyorlardı, fırlatıyorlardı; ben öylece izliyordum. Sonra parçaları bana geri veriyorlardı.
Çocuklar karanlıktan korkar, cümlesini yıkanlar genelde sokak çocukları olurdu çünkü onlar karanlıkta büyürlerdi ve çocuk olmaktan aslında büyüdüklerinden değil, o sokaklara düştüklerinde vazgeçerlerdi.