Huzeyfe
@Huzeyffe
Ölümün olduğu bu dünyada, hiçbir şey çok da ciddi değildir aslında.
Ankara
1 Ocak 1992
103 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Birini çok sevmenin bedeli, bir daha kimseyi sevememektir.
Ne kadar çok anladıysam , o kadar derinlere battım , sıkıştım kaldım .
"İnsana en çok acı veren şey, söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki uçurumdur.."
Okur Takip Önerileri
Yalnızdım.
İçimde büyüyen boşluğun içinde yalnızdım.
"Sizin dünyanız aklı başında insanların dünyası ise bırakın ben çıldırayım."
Artık unutmuştum onu, umutsuzluktan unutmuştum, kanat takıp uçtu sanıyordum.
Asıl zor olan, insanlarla birlikte yaşamak değil onları anlamak.
Sayfa 303
İnsan kendine değer verebildiği oranda başkalarına da değer verir; diğer insanlara gerçek anlamda değer verdiğini hissettikçe kendisini de değerli bulur.
Sayfa 75
Uzun zamandır bende, diri diri dağılmakta, parçalanmakta olduğum duygusu belirmişti. Yalnız cismim değil, ruhum da, aralarında bir uyuşma olmaksızın, kalbimle sürekli zıt gidiyorlardı. Garip bir dağılma ve bölünmeden geçiyordum sürekli. Bazen bir şey düşünüyor, buna kendim de inanmıyordum. Bazen içimde kendime karşı bir acıma duygusu beliriyor, ama aklım ayıplıyordu beni. Birisiyle konuşsam, bir şey yapsam, türlü konularda söze karışsam gönlüm başka yerde oluyordu, aklım başka yerde, ve ayıplıyordum kendimi. Dağılan, çözülen bir kitleydim ben. Sanki ben hep böyleydim, böyle de kalacağım: acayip, biçimsiz bir karışım...
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu, anlamazlardı.
